سعدیرباعیات
رباعی شمارهٔ ۱ : آن کیست که دل نهاد و فارغ بنشست رباعی شمارهٔ ۲ : تدبیر صواب از دل خوش باید جست رباعی شمارهٔ ۳ : آن کس که خطای خویش بیند که رواست رباعی شمارهٔ ۴ : گر در همه شهر یک سر نیشترست رباعی شمارهٔ ۵ : گر خود ز عبادت استخوانی در پوست رباعی شمارهٔ ۶ : تا یک سر مویی از تو هستی باقیست رباعی شمارهٔ ۷ : بالای قضای رفته فرمانی نیست رباعی شمارهٔ ۸ : ماهی امید عمرم از شست برفت رباعی شمارهٔ ۹ : دادار که بر ما در قسمت بگشاد رباعی شمارهٔ ۱۰ : نه هر که زمانه کار او دربندد