سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نه هر که زمانه کار او دربندد</p></div>
<div class="m2"><p>فریاد و جزع بر آسمان پیوندد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بسیار کسا که اندرونش چون رعد</p></div>
<div class="m2"><p>می‌نالد و چون برق لبش می‌خندد</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1246

رباعی شمارهٔ ۱۱

نه هر که زمانه کار او دربندد
فریاد و جزع بر آسمان پیوندد
بسیار کسا که اندرونش چون رعد
می نالد و چون برق لبش می خندد

هوش مصنوعی: این بیت شعر به این موضوع اشاره دارد که تنها به خاطر اینکه فردی در زمانهٔ خود مورد ظلم یا ناامیدی قرار گرفته است، نباید فریاد و ناله سر دهد. بسیاری از افراد هستند که در درون خود درگیر درد و ناراحتی هستند، اما ظاهرشان خوشحال و خنده‌رو به نظر می‌آید. به عبارتی دیگر، ممکن است درونی غمگین داشته باشند در حالی که بیرونی شاداب و خندان دارند.

رباعی شمارهٔ ۹

رباعی شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: هر کسی که در زندگی‌اش دچار مشکلات و سختی‌ها شود، لازم نیست با فریاد و شکایت به آسمان شکایت کند.

نه هر که زمانه کار او دربندد

فریاد و جزع بر آسمان پیوندد

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد هستند که در درون خود همچون رعد و برق زنده و پر از ناراحتی‌اند، اما ظاهرشان خوشحال و خندان به نظر می‌رسد.

بسیار کسا که اندرونش چون رعد

می‌نالد و چون برق لبش می‌خندد

رباعی شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها