غزلیات
غزل شمارهٔ ۱ : زهی طراوت حسن و کمال نور و صفا غزل شمارهٔ ۲ : شوری نهچنان گرفت ما را غزل شمارهٔ ۳ : آنچنان داده عشق جوش مرا غزل شمارهٔ ۴ : نقابی بر افکن ز پی امتحان را غزل شمارهٔ ۵ : چون مهر بر آی بام و ایوان را غزل شمارهٔ ۶ : خون شد دل پاره پارهٔ ما غزل شمارهٔ ۷ : جاه دنیا سر بسر نوک سنان و خنجر است غزل شمارهٔ ۸ : داند آنکس که ز دیدار تو برخوردار است غزل شمارهٔ ۹ : بهشت است آن ندانم یا بهار است غزل شمارهٔ ۱۰ : کسی که در رهش از پا و سر خبردار است