رضی‌الدین آرتیمانی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آنچنان داده عشق جوش مرا</p></div>
<div class="m2"><p>که ز سر رفته عقل و هوش مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>عقل کلی شده فراموشم</p></div>
<div class="m2"><p>بسکه مالیده عشق گوش مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>نه چنانم ز مستی دوشین</p></div>
<div class="m2"><p>که کشیدن توان به دوش مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>در خروشم ز شور چون دریا</p></div>
<div class="m2"><p>نتوان ساختن خموش مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>عاقبت می‌پرستی تو رضی</p></div>
<div class="m2"><p>می فروشد به می فروش مرا</p></div></div>

دیوان رضی الدین آرتیمانی به کوشش احمد کرمی ۱۳۷۳ - رضی الدین آرتیمانی - تصویر ۷۲

غزل شمارهٔ ۴

آنچنان داده عشق جوش مرا
که ز سر رفته عقل و هوش مرا
عقل کلی شده فراموشم
بسکه مالیده عشق گوش مرا
نه چنانم ز مستی دوشین
که کشیدن توان به دوش مرا
در خروشم ز شور چون دریا
نتوان ساختن خموش مرا
عاقبت می پرستی تو رضی
می فروشد به می فروش مرا

غزل شمارهٔ ۲

غزل شمارهٔ ۳

آنچنان داده عشق جوش مرا

که ز سر رفته عقل و هوش مرا

بسکه مالیده عشق گوش مرا

که کشیدن توان به دوش مرا

در خروشم ز شور چون دریا

می فروشد به می فروش مرا

غزل شمارهٔ ۳

اطلاعات

حاشیه ها