رهی معیریغزلها - جلد دوم
سایه آرمیده : لاله داغدیده را مانم نازک‌اندام : ز جام آینه‌گون پرتو شراب دمید سودازده : آن که سودازده چشم تو بوده است منم پایان شب : رفت و نرفته نکهت گیسوی او هنوز باران صبحگاهی : اشک سحر زداید از لوح دل سیاهی عمر نرگس : آتشین‌خوی مرا پاس دل من نیست نیست سراب آرزو : دل من ز تابناکی به شراب ناب ماند از خود رمیده : چو گل ز دست تو جیب دریده‌ای دارم ستاره خندان : به گوش هم‌نفسان آتشین سرودم من کوکب امید : ای صبح نودمیده! بناگوش کیستی؟