اوحدیمنطقالعشاق
این مثنوی به «ده نامه» یا «محبت نامه» نیز مشهور است.
بخش ۱ - سر آغاز : به نام آنکه ما را نام بخشید بخش ۲ - در احوال خویش و صفت ممدوح : در آن ایام کز من دور شد بخت بخش ۳ - در دعای ممدوح خداوند زاده : خداوندا، به ارواح بزرگان بخش ۴ - در مذمت روزگار : جهان خالیست، من در گوشه زانم بخش ۵ - در مناجات : ازین گفتن، خدایا، شرم دارم بخش ۶ - آغاز ده نامه : شنیدم کز هوسناکان جوانی بخش ۷ - نامهٔ اول از زبان عاشق به معشوق : نسیم باد نوروزی، چه داری؟ بخش ۸ - غزل : عنایتها توقع دارم از تو بخش ۹ - مثنوی : غلامی میکنم تا زنده باشم بخش ۱۰ - آگاه شدن معشوق از حال عاشق : چو بشنید این سخن، بر زاری او