عرفیغزلیات
غزل شمارهٔ ۱ : امید عیش کجا و دل خراب کجا غزل شمارهٔ ۲ : کوی عشق است و همه دانه و دام است اینجا غزل شمارهٔ ۳ : به دیر آی از حرم صوفی که می برقع گشود اینجا غزل شمارهٔ ۴ : به گاه جلوه از آن ماه روی زیبا را غزل شمارهٔ ۵ : می کش و مست عشوه کن، نرگس می پرست را غزل شمارهٔ ۶ : در نو بهار باده ننوشد کسی چرا غزل شمارهٔ ۷ : خیز و به جلوه آب ده، سرو چمن تراز را غزل شمارهٔ ۸ : گرفتم آن که شب در خواب کردم پاسبانش را غزل شمارهٔ ۹ : منم که یافته ام ذوق صحبت غم را غزل شمارهٔ ۱۰ : در باغ طبیعت بفشردیم قدم را