مصرع"دلم گم گشت و عم های جهان، عرفی، طلب کارش"
به نظر می‌رسد که به صورت:
"دلم گم گشت و غم های جهان، عرفی، طلب کارش"
درست تر باشد.
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.

سلام
مصرع سوم:
"کند آتشفشان چون شمع، استخوانش را"
ایراد وزنی مشاهده می شود خواهشمنداست از روی دیوان بازبینی کنید.

متن غزل از روی نسخۀ انصاری:
گرفتم آن که شب درخواب کردم پاسبانش را
ادب کی می گذارد تا ببوسم آستانش را
صبا از کوی لیلی گر وزد بر تربت مجنون
کند آتشفشان چون شمع مغز استخوانش را
برآمد جان ز تن وان زلف می جوید چنان مرغی
که از دامی شود آزاد و جوید آشیانش را
ز غیرت پیچ و تاب افتاد در رگ های جان من
همانا دست امید کسی دارد عنانش را
ز ننگ آن قدم هرگز به روی آستان ننهد
که ناگه شب نهان بوسیده باشم آستانش را
دلم گم گشت و غمهای جهان عرفی طلب کارش
به دنبال غم افتم تا مگر یابم نشانش را

سلام بیت 2 مصراع 2 از نظر وزنی هجا کم داره لطفا با نسخه ی انصاری جایگزین کند تا مشکل حل بشه :
کند آتش فشان چون شمع مغز استخوانش را

گرفتم آن که شب در خواب کردم پاسبانش را

کند آتشفشان چون شمع، مغزِ استخوانش را

برآمد جان ز تن ، وان زلف می جوید چنان مرغی

ز ننگِ آن ، قَدم هرگز به رویِ آستان ننهد

گرفتم اینکه شب در خواب کردم پاسبانشرا