اطلاعات
وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن (رجز مثمن مطوی مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: الف. رسته
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خیز و به جلوه آب ده، سرو چمن تراز را
آب و هوا ز باده کن، باغچه ی نیاز را
هوش مصنوعی: راهنمایی میکند که برخیز و با زیباییات به دیگران جانی تازه ببخشی. با احیا و طراوت بخشیدن به چمنزار، محیط را سرسبز و دلپذیر کن، و باغ کوچک دلخواهت را از شادابی و انرژی سرشار کن.
صورت حال چون شود، بر تو عیان که همچو سرو
ناز تو جنبش از قلم ، چهره گشای راز را
هوش مصنوعی: وقتی که حال و هوا تغییر کند، به وضوح درمییابی که مانند سرو زیبای تو، حرکات و ظرافتهایی داری که میتواند رازهای پنهان را فاش کند.
آه که طبل جنگ و آن گه به گاه آشتی
چاشنی ستم دهد، لطف الم گداز را
هوش مصنوعی: ای کاش، جنگ و صلح همچون طبل و ساز در کنار هم بیدردسر نباشند و ظلم بر محبت حاکم نشود.
تا حرم فرشتگان از دل و دین تهی شود
رخصت جلوه ای بده، حجله نشین ناز را
هوش مصنوعی: برای این که دل و ایمان خالی شود، اجازه بده جلوهای نمایان شود، تا آن نازناز به حجله بنشیند.
ای که گشود چشم جان ، در طلب حقیقتی
طرف نقاب بر فکن ، پردگی حجاز را
هوش مصنوعی: ای کسی که با درک عمیق خود، به دنبال حقیقت هستی، نقاب را کنار بزن و زیباییهای حجاز را ببین.
شربت ناز را کند، تلخ به کام دلبران
عرفی اگر بیان کند، چاشنی نیاز را
هوش مصنوعی: شیرینی عشق و محبت ممکن است به تلخی تبدیل شود، اما اگر کسی بتواند احساسات و نیازهای قلبی خود را به زیبایی بیان کند، آن تلخی تبدیل به لذتی دلپذیر میشود.
حاشیه ها
نمی دونم چرا سیستم حاشیه خالی را نمی پذیرد
مهو در توحید
متن غزل از روی نسخۀ انصاری:
خیز و به جلوه آب ده، سرو چمن تراز را
آب و هوا ز باده کن، باغچه ی نیاز را
صورت حال چون شود، بر تو عیان که می برد
ناز تو جنبش از قلم، چهره گشای راز را
آه که طبل جنگ زد آن که به گاه آشتی
چاشنی ستم دهد، لطف الم گداز را
تا ز رمیده آهوان، صیدگه تو پر شود
نیم نفس عنان بده، شیوۀ ترکتاز را
تا حرم فرشتگان از دل و دین تهی شود
رخصت جلوه ای بده، حجله نشین ناز را
ای که گشود چشم جان، در طلب حقیقتی
طرف نقاب بر فکن ، پردگی مجاز را
شربت ناز را کند، تلخ به کام دلبران
عرفی اگر بیان کند، چاشنی نیاز را
سلام بیت سوم مصراع اول به جز رکن اول کاملا از وزن خارج شده و قطعا اشتباه لطفا این مصراع رو با مصراع نسخه ی بعد جایگزین کنید تا مشکل حل بشه :
آه که طبل جنگ زد آنکه به گاه آشتی