مولانارباعیات
رباعی شمارهٔ ۱ : آن دل که شد او قابل انوار خدا رباعی شمارهٔ ۲ : آن شمع رخ تو لگنی نیست بیا رباعی شمارهٔ ۳ : آن کس که ترا نقش کند او تنها رباعی شمارهٔ ۴ : آن لعل سخن که جان دهد مرجان را رباعی شمارهٔ ۵ : آن وقت که بحر کل شود ذات مرا رباعی شمارهٔ ۶ : آواز ترا طبع دل ما بادا رباعی شمارهٔ ۷ : از آتش عشق در جهان گرمی‌ها رباعی شمارهٔ ۸ : از بادهٔ لعل ناب شد گوهر ما رباعی شمارهٔ ۹ : از خاک ندیده تیره ایامان را رباعی شمارهٔ ۱۰ : از ذکر بسی نور فزاید مه را