از آتش عشق در جهان گرمیهاست
وز شرم جفاش مرد در گرمیهاست
میتواند شرم یا شر باشد که یعنی مرد از شرم جداکردن در عشق ترم میشود که البته احتمالا چنین بوده است.

با پوزش اصلاحیه
شرم جفاکردن مرد یا انسان مرد را ترم یا آب میکند.

بخاطر جفای عشق، بعضی عاشقان بی‌وفایی نشان می‌دهند و این جای شرم دارد. خورشید به ماه نور می‌دهد و اگر نباشد ماه هم دیگر در آسمان نیست. حال اگر ماه به خودش مغرور شود این نشانه بی‌شرمی است چون او گویا خبر ندارد که وجودش به وجود خورشید وابسته است. با این وجود خورشید که نماد تواضع است، شرمسار خواهد شد اگه روزی نباشد و نور پراکنی نکند. در این شعر احتمالا خورشید نماد عشق و ماه نماد معشوق کم طاقت است