5282

حال را تیره و بد و آینده را بدون جهنم میبیند آنکه با تقوی و نکونام است و ساده تر که درستکار به عشق نیازمند نیست یا به ستایش معبود نیاز ندارد چون خدا در دل او به یقین است.

همین رباعی را با اندک دگرگونی در نامه های عین القضات مجلد اول، بند 429 میتوان یافت و ازین رو سروده مولانا نیست. صورت این شعر در نامه ها :
نادیده رخ تیره ناکامان را/ نا دیده ز دور دوزخ آشامان را// دعوی چه کنی عشق دلارامانرا/ با عشق چکارست نکونامانرا

بیت اول اشاره به آیه قرآن هم داره که تمام موجودات عالم خدا را تسبیح می‌گویند. ماه هم خدا را تسبیح می‌گوید و به نورش افزوده می‌شود