گنجور

رباعی شمارهٔ ۳

آن کس که ترا نقش کند او تنها
تنها نگذاردت میان سودا
در خانه تصویر تو یعنی دل تو
بر رویاند دو صد حریف زیبا

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

آن کس که ترا نقش کند او تنها
تنها نگذاردت میان سودا
هوش مصنوعی: هر کس که تو را به تصویر می‌کشد، هرگز تنهایت نخواهد گذاشت و در خیال تو غرق خواهد شد.
در خانه تصویر تو یعنی دل تو
بر رویاند دو صد حریف زیبا
هوش مصنوعی: در دل تو، که همچون خانه‌ای برای تصویر توست، دو صد دوست و زیبای دل‌نشین وجود دارد.

حاشیه ها

1387/07/07 20:10

این رباعی در منبع اولیه با یک رباعی ناقص دیگر با هم آورده شده به این صورت:
خاموش مرا گرفت و در آب افکند
. . .
آبی که حلاوتی دهد آب مرا
ترمیخواهد ز اشک محراب مرا
آن کس که ترا نقش کند او تنها
تنها نگذاردت میان سودا
در خانه تصویر تو یعنی دل تو
بر رویاند دو صد حریف زیبا

1387/07/09 18:10
رسته

چاپ فروزانفر به شرح زیر است
رباعی 3
آن کس که ببسته است او خواب مرا
تر می خواهد ز اشک محراب مرا
خاموش مرا گرفت و در آب افکند
آبی که حلاوتی دهد آب مرا
رباعی 4
آن کس که ترا نقش کند او تنها
تنها نگذاردت میان سودا
در خانه ی تصویر تو، یعنی دل تو
بر رویاند دو صد حریف زیبا
رباعی 5
آن لعل سخن که جان دهد مر جان را
بی رنگ چه رنگ بخشد او مر جان را
مایه بخشد مشعله ی ایمان را
بسیار بگفتیم و بگفتیم آن را
به این ترتیب می توانید متن گنجور را تصحیح بکنید
---
پاسخ: با تشکر از زحمت شما، درج رباعی مذکور -با توجه به سیستم ناقص فعلی ما- مستلزم مرتبسازی مجدد کل رباعیات است که باعث می‌شود ترتیب رباعیات بر اساس حروف روی دوباره تنظیم شود و این با ترتیب چاپهای معمول احتمالاً تفاوت خواهد داشت، لذا ترجیحاً رباعی اشاره شده را در حاشیه نگه خواهیم داشت تا بلکه روزی بتوان آسانتر به متن آوردش.

1392/08/02 15:11
علی

نقش بستم رخ زیبای تو برخانه دل
خانه ویران شد و آن نقش به دیوار بماند

1396/02/06 01:05
حامد اشرفی

کسی که تو را آفریده هیچ موقع در ملامت ها تنهایت نمی گذارد
در آن دنیا تصویر تو تصویر نیت و ذات توست
و او بگزارد چندین معشوق زیبا برای تو

1396/09/29 00:11

7170

1397/04/01 12:07
سحر

خداوند انسان را آفرید و همواره ناظر اوست
در عالم حقیقت انسان آن است که در دل اوست، تو آنی که به آن می اندیشی
دل دروازه ایست به سوی آگاهی و فهم زیبایی های آفرینش