محتشم کاشانیقصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱ - در توحید حضرت باریتعالی و موعظه : نفیر مرغ سحر خوان چو شد بلندنوا قصیدهٔ شمارهٔ ۲ - قصیده : ز خاک هر سر خاری که میشود پیدا قصیدهٔ شمارهٔ ۳ - تجدید مطلع : گرت هواست که دایم درین وسیع فضا قصیدهٔ شمارهٔ ۴ - در مدح شاهزاده شهید سلطان حمزه میرزا : ای ماه چارده ز جمال تو در حجاب قصیدهٔ شمارهٔ ۵ - در مدح پریخان خان خانم : تا نقش ناتوانی من چرخ زد بر آب قصیدهٔ شمارهٔ ۶ - وله فی مدیح نواب ولی سلطان‌بن محمدخان : ناگهان بر گرد بخت ملک سر از مهد خواب قصیدهٔ شمارهٔ ۷ - وله ایضا من بدایع افکاره : سرورا ادعیه‌ات تا برسانم به نصاب قصیدهٔ شمارهٔ ۸ - فی مدح محراب بیک : جهان جهان دگر شد چو گشت زینت یاب قصیدهٔ شمارهٔ ۹ - در مدح حضرت ختمی‌ماب صلوات الله علیه : از بس که چهره سوده تو را بر در آفتاب قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰ - در مدح میر محمدی خان فرماید : چو گل ز صد طرفم چاک در گریبانست