قطران تبریزیقصاید
شمارهٔ ۱ - در مدح ابوالحسن علی لشگری : ای روا بر شهریاران جهان فرمان ترا شمارهٔ ۲ - در مدح ابوالمظفر فضلون : بهر چیزی بود خرسند هرکش قدر بی بالا شمارهٔ ۳ - در مدح ابوالخلیل جعفر : تا داد باغ را سمن و گل بنونوا شمارهٔ ۴ - در مدح ابو نصر مملان : تا دل من در هوای نیکوان گشت آشنا شمارهٔ ۵ - در ستایش استاد قوام الدین ابوالمعالی فخرالملک : تا خلد بباغ داد رونق را شمارهٔ ۶ - در مدح ابوالهیجا منوچهر بن امیر اجل ابو منصور و هسودان : تا فزون شد مهر و بالا رفت مهر اندر هوا شمارهٔ ۷ - در مدح ابونصر مملان : چو بگشاید نگار من دو بادام و دو مرجان را شمارهٔ ۸ - در مدح ابوالخلیل جعفر : سرخ‌گل بشکفت وزو شد باغ و بستان با‌بَها شمارهٔ ۹ - در مدح ابوالمظفر فضلون : کنون دانم که با مردم بدل میلست گردون را شمارهٔ ۱۰ - در مدح ابونصر مملان : مرادی رسول آمد از نزد یارا