هوش مصنوعی: گل سرخ شکوفا شد و باغ و بستان را زیبا کرد، انگار که بهشت در حال گشوده شدن است و به سمت بستان دروازه‌ها باز شده‌اند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف ارتباط و تأثیرات عناصر طبیعی بر یکدیگر می‌پردازد. بید به خاطر باد به حرکت درمی‌آید، درخت سرو از جریان آب تأثیر می‌گیرد، مرغ به خاطر گل لاله می‌تازد و بستر مرغ نیز از رطوبت زمین شکل می‌گیرد. به عبارتی دیگر، این تصویرسازی نشان‌دهنده‌ی وابستگی و تأثیر متقابل موجودات و عناصر طبیعی بر یکدیگر است.

هوش مصنوعی: شاخ گل به دو شاخه تبدیل شده، مانند عاشقانی که از درد جدایی ساخته شده‌اند. بلبل هم بر روی آن شاخ‌ها مانند عاشقان، در حال پرواز و جست و خیز است.

هوش مصنوعی: گل مانند شمعی روشن است و بلبل به خاطر عشق شدیدش به آن، دلی سوخته دارد. بلبل از گلی که در باغستان است، نوا و آواز زیبایی سر می‌دهد.

هوش مصنوعی: گل لاله‌ای که رنگش سرخ است، مانند مشک خوشبو است. همچنین، گل زرد شبیه به سنگ زبرجد شده و این دو گل، مانند دو قطعه کهربا با هم جفت شده‌اند.

هوش مصنوعی: باغ به وزش بادی خوش رنگ و لعاب گرفته و درختان به خاطر بارش شکوفه‌ها پارچه‌ای زیبا بر تن کرده‌اند. زمین با گل و گیاه زیبایش زینت یافته و آسمان هم با جلوه‌ای درخشان و نیکو آراسته شده است.

هوش مصنوعی: باغ مانند یک مهمانی زیباست و گل‌های سرخ و زرد مانند سنگ‌های قیمتی و طلا می‌درخشند.

هوش مصنوعی: دو روی گل مانند چهره عاشقانی است که دلشان پر از درد و غم است، یا اینکه مانند آبی است که بر صفحات زرین نوشته‌ها ریخته شده است.

هوش مصنوعی: با شروع صبح و نوشیدن شراب، پیر درختان گل‌ها جوان و شاداب می‌شوند، مانند نسیمی که از باغ به سوی او می‌آید.

هوش مصنوعی: بلبل در فصل گل هر شب آهنگ زیبایی می‌خواند، مثل کسی که به خاطر جدایی‌اش از محبوب، دلش پر از غم و درد است.

هوش مصنوعی: من همچون بلبل ناله‌ها و فریادهای زیادی داشتم، اما زمانی که آرامش جانم از من دور شد، همه آن صداها بی‌فایده بود.

هوش مصنوعی: در دوری آن محبوب تازه و زیبا، بسیار از دل درد و غم گسسته و با چشمی پر از اشک، در حال نوشیدن شراب هستم و نواهایی از ناله و اندوه سر می‌دهم.

هوش مصنوعی: هرزمانی که بخواهم در جمعی از زیبایی‌های او صحبت کنم، الان که به یاد او هستم، نورش را از چهره‌اش، سخنانش را از لبی شیرین و زیبایی‌اش را از موهایش به تصویر می‌کشم.

هوش مصنوعی: زمانی که آن خورشید زیبا، که دوستان خوبم را به یادم می‌آورد، به زندگی‌ام روشنایی بخشید، جان و دل من نیز با شادی و لطافت آشنا شدند.

هوش مصنوعی: چراغ جان و دل در محراب بهترین‌ها، لبخند زد و جان را به وجد آورد؛ اما چرا خود او نیز نیشی بی‌دلیل به جان زد؟

هوش مصنوعی: درون بادام دو تیر از تیرک‌های خنجر وجود دارد و در زیر یاقوت، دو رشته مروارید قرار دارد.

هوش مصنوعی: وجود موی او مانند نوری است که ظلمت را از بین می‌برد، و در برابر او، ظلم مانند سایه‌ای است که محو می‌شود.

هوش مصنوعی: او به خاطر صحبت ما، سزاوار عشق و محبت ماست و ما نیز باید به او محبت کنیم. عدالت و پاداش باید به اندازه‌ خودشان باشد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دنیا وجود دارد، جان من بدون عشق او نمی‌تواند وجود داشته باشد و تا زمانی که زمین هست، چهره او بدون دیدگان ما نمی‌تواند باشد.

هوش مصنوعی: زندگی ما از او خوش است، مانند شادی‌ای که در دین و آیین حکمرانی وجود دارد. جان ما نیز از او زنده و شاداب است، مانند دینی که از عدالت پادشاه نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: خسرو ایران و نماد شجاعت، بوالخلیل مانند خلیل و سلیمان، پادشاهی با تقوی و پرهیزکاری است.

هوش مصنوعی: در نزد او، هیچ چیز مهمی وجود ندارد که بتوان با طلا سنجید، او بدون هیچ خوف و نگرانی، بخشش می‌کند و دانش او بدون هیچ زحمتی و خطا است.

هوش مصنوعی: این فرد دارای تفکری عمیق و خردمندانه است که به خوبی می‌تواند از افکار بیهوده پرهیز کند. او با فضیلت و شایستگی زندگی می‌کند و از طمع و خواسته‌های نفسانی دور است. همچنین، نیت‌های او خالص و بدون ریا است.

هوش مصنوعی: کسی که دین و مذهبش دیگر اعتبار ندارد، هیچ‌گاه نمی‌تواند به مردم کمک کند و از او پادشاهی انتظار بخشش نیست، حتی به اندازه حصیر و بوریا.

هوش مصنوعی: عشق و محبت او دلیل خوشبختی است، خشم او نشانه‌ای از عدالت است و سخاوتش همراه با دوستی و وفاداری است.

هوش مصنوعی: بخل باعث خرابکاری و فساد است، در حالی که سخاوت و generosity موجب برکت و صلاح می‌شود. عشق به مال باعث تنگدستی و کاهلی می‌شود، اما ستایش و تحسین در نتیجه رفتار نیک و درست به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: چهره‌اش مانند خورشید است و سخنانش چون ماهی از شادی می‌درخشد. اندیشه‌اش مانند دریای دانش عمیق و گسترده است و بخشش او مانند ابرهایی است که باران رحمت دارند.

هوش مصنوعی: باران رحمت او همچون جریان آب، دشت‌ها را سرسبز و آباد می‌کند. هم‌چنین، آن تیغی که از شمشیر او دارد، قدرت و توانایی را در دل‌های دلیران به وجود می‌آورد و عزم و اراده‌ی آن‌ها را قوی‌تر می‌سازد.

هوش مصنوعی: تدبیر و برنامه‌ریزی در زندگی مانند نقشه‌ای از سوی آسمان است و آنچه که درست و صحیح باشد، در حقیقت بر اساس فرمان و اراده الهی است. بنابراین، هر تصمیمی که بر اساس این تدبیر الهی گرفته شود، صحیح و شایسته است.

هوش مصنوعی: کسی که دارای مال و ثروت است، در حقیقت چیزی جز بخشیدن آرزوهایش ندارد و کسی که دشمنی دارد، چیزی جز تلاش برای رسیدن به خواسته‌هایش ندارد.

هوش مصنوعی: اگر رفتار ملایم و با حوصله‌ او را شبیه به زمین بدانیم، به همین شکل اگر خصوصیات او را مانند ویژگی‌های آسمان توصیف کنیم.

هوش مصنوعی: بدبخت آن کسی است که به دنبال شاهی می‌رود که برخلاف سرنوشتش باشد، اما خوشبخت آن کسی است که به دنبال رضایت شاهی است که با بخت او سازگار باشد.

هوش مصنوعی: هرکسی که به فکر انتقام باشد، از آن خلاص نخواهد شد. و کسی که به راه جنگ برود، هرگز از آن آزاد نخواهد گشت.

هوش مصنوعی: در برابر او، مانند ذره‌ای است که در برابر آفتاب قرار دارد و همچنین در پیش تیغ او، مثل موری است که در برابر اژدهایی قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: کسی که خود را بزرگ می‌داند، باید ویژگی‌های خوب و اعمال نیکو را در وجودش داشته باشد. پس اگر می‌خواهد ادعای خوبی کند، باید به خوبی‌هایش شهادت دهد.

هوش مصنوعی: فر و فضیلت او بسیار است و نیکویی و بزرگی او فراوان، اما سال‌های عمرش کم است. این حسنات و کارهای نیک او به مانند کیمیا است.

هوش مصنوعی: همت بلند او به جایی رسیده است که حتی دعا کردن ابدال نیز نمی‌تواند به آن دست یابد.

هوش مصنوعی: چون پدر او به دنیا نیامده بود، در جهان ملتی وجود نداشت. او برای اینکه مردم را بی‌نیاز کند، از وجود پدرش گذشته است.

هوش مصنوعی: رنج‌ها و زحماتی که برای او انجام می‌شود، بی‌حاصل و بی‌فایده خواهد بود. همچنین هر گونه صحبت و تعریف و تمجید از او هم به خودی خود ارزشی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: دشمنان همیشه در حال خشم و کین هستند و جنگ و نبرد روز و شب آنان را به زحمت می‌اندازد. زندگی آن‌ها پر از رنج و بی‌رحمی است و دردهایشان نیز درمانی ندارد.

هوش مصنوعی: دوستانش را محبت و ستایش او در طول سال و ماه فراوان است. آنها بدون ترس و دغدغه، در آرامش و آسایش به سر می‌برند و به آنچه می‌خواهند می‌رسند.

هوش مصنوعی: زمانی که جهان از محبت او صحبت کند، جوان و سرزنده می‌شود، مانند اینکه بهار از چهره زیبای او ارزش و رونق می‌گیرد.

هوش مصنوعی: خواه این دلایل و علم و فرهنگ را کسی تأسیس کند، بیان و تمجید از او کار آسانی است.

هوش مصنوعی: حیات و ادامه زندگی او در واقع به معنای استمرار عدالت و فضیلت در جهان است. تا زمانی که این دنیا وجود دارد، می‌توان امید به موفقیت و ادامه زندگی‌‌اش داشت.

هوش مصنوعی: چهره‌ی رنگ‌پریده‌ی درویشان را مانند گل لاله می‌چرخاند، به خاطر اینکه در سخنش نمی‌توان آن را گنجاند و نمی‌تواند در قالب کلمات بیاید.

هوش مصنوعی: هرگز ستمگر خود را نیازی نخواهد دید، و هرگز آسیب به او نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: بگذار دشمنانش هرگز از زندگی آرام و بدون ظلم برخوردار نباشند و همچنین حاسدانش هیچ گاه تنشان از درد و رنج خالی نباشد.