فروغی بسطامیرباعیات
رباعی شمارهٔ ۱ : از کشت عمل بس است یک خوشه مرا رباعی شمارهٔ ۲ : دوشینه فتادم به رهش مست و خراب رباعی شمارهٔ ۳ : تا قبلهٔ ابروی تو ای یار کج است رباعی شمارهٔ ۴ : فرموده خدا بزرگی آیین من است رباعی شمارهٔ ۵ : این دل که به شهر عشق سرگشتهٔ تست رباعی شمارهٔ ۶ : آمد مه شوال و مه روزه گذشت رباعی شمارهٔ ۷ : تا دل به برم هوای دل‌بر دارد رباعی شمارهٔ ۸ : زلفین سیه که در بناگوش تواند رباعی شمارهٔ ۹ : از هر دو جهان مرا مقید کردند رباعی شمارهٔ ۱۰ : یک عمر شهان تربیت عیش کنند