رباعیات
شمارهٔ ۱ - وله ایضاً : ای ذات تو ز اغراض و صفات آمده پاک شمارهٔ ۲ - وله ایضاً : ای از تو بهر چمن بهر گل بوئی شمارهٔ ۳ - وله ایضاً : برداشتهام دو دست از بهر دعا شمارهٔ ۴ - وله ایضاً : دلدار چو مغز است و جهان جمله چو پوست شمارهٔ ۵ - وله ایضاً : ای حاجب ابروی تو هرابروئی شمارهٔ ۶ - وله ایضاً : مائیم ز قید هر دو عالم رسته شمارهٔ ۷ - وله ایضاً : مائیم که آئینهٔ روی شاهیم شمارهٔ ۸ - وله ایضاً : با غیر علی کیم سرو برگ بود شمارهٔ ۹ - رباعی بلسان الحقیقة المحمدیه : عالم صفت حسن سراپای من است شمارهٔ ۱۰ - و له ایضاً : لیکن نه سری که غیر پا پنداری