حکیم سبزواری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶ - وله ایضاً

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مائیم ز قید هر دو عالم رسته</p></div>
<div class="m2"><p>جز عشق تو بر جمله در دل بسته</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>المنة لله که شدیم آخر کار</p></div>
<div class="m2"><p>‌‌پیوسته بجانان و ز جان بگسسته</p></div></div>

شمارهٔ ۷ - وله ایضاً

ماییم ز قید هر دو عالم رسته
جز عشق تو بر جمله در دل بسته
المنة لله که شدیم آخر کار
  پیوسته بجانان و ز جان بگسسته

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از رهایی از جهان مادی و دو عالم سخن می‌گوید و تنها عشق معشوق را در دل خود جای داده است. او agradece به خدا که در نهایت توانسته به عشق جانان بپردازد و از خود و جانش جدا شود.

شمارهٔ ۵ - وله ایضاً

شمارهٔ ۶ - وله ایضاً

هوش مصنوعی: ما از همه محدودیت‌های دنیا آزاد شده‌ایم و تنها عشق تو را در دل داریم.

مائیم ز قید هر دو عالم رسته

جز عشق تو بر جمله در دل بسته

هوش مصنوعی: خدا را شکر که بالاخره به معشوق‌ها پیوستیم و از جان و دل خود جدا شدیم.

المنة لله که شدیم آخر کار

‌‌پیوسته بجانان و ز جان بگسسته

شمارهٔ ۶ - وله ایضاً

اطلاعات

برگردان به زبان ساده