قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱ - در ستایش غیاث الدین محمد میرمیران : به میدان تاز و سر در آتشم ده باد جولان را قصیدهٔ شمارهٔ ۲ - در ستایش پروردگار : راحت اگر بایدت خلوت عنقا طلب قصیدهٔ شمارهٔ ۳ - در ستایش حضرت علی «ع» : ز بحر بسکه برد آب سوی دشت سحاب قصیدهٔ شمارهٔ ۴ - در ستاش میرمیران : تفت رشک ریاض رضوان است قصیدهٔ شمارهٔ ۵ - در ستایش میرمیران : آن را که خدا نگاهبان است قصیدهٔ شمارهٔ ۶ - در ستایش میرمیران : بلبلی را که همین با گل بستان کار است قصیدهٔ شمارهٔ ۷ - در ستایش میرمیران : شغلی که مطمح نظر کیمیاگر است قصیدهٔ شمارهٔ ۸ - در ستایش امام دوازدهم «ع» : سپهر قصد من زار ناتوان دارد قصیدهٔ شمارهٔ ۹ - در ستایش شاه طهماسب : آنکه جان بخش و جان ستان باشد قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰ - در ستایش میرمیران : الاهی تا زمین باد و زمان باد