هوش مصنوعی: پروردگارا، تا زمانی که زمین و زمان به وجود دارند، به حکمت خودت زمین و آسمان را بر پا نگه‌دار.

هوش مصنوعی: جایگاه پرواز خورشید از سمت غرب تا شرق را در نظر بگیرید.

هوش مصنوعی: زمین، برای تو که کمتر از آنی، جایگاه و پاخوری است تا برای قیروان، باد هم نشانه‌ای از بزرگی و اهمیت نیست.

هوش مصنوعی: ای پناهی برای ملّت و فرمانروایی، امید است که فرمانت بر جهان حکمرانی کند.

هوش مصنوعی: اینجا آرزوی سلامتی و خوشبختی برای فرهنگ و شادی برای همه نسل‌ها بیان شده است. افراد جوان و پیر می‌توانند از فضایل و نعمت‌های این فرهنگ بهره‌مند شوند.

هوش مصنوعی: جایگاه انصاف و عدالت باید همواره مکانی امن و قابل اطمینان باشد.

هوش مصنوعی: در تلاش‌های تو، عظمت و تلاش آسمان‌ها به عنوان پایه‌های نردبان تو جایگزین شده است.

هوش مصنوعی: مدت زمان طولانی پیوند عمر تو را ضمانت می‌کند که پا بر جا و همیشه باقی بمانی.

هوش مصنوعی: به خاطر برکت بهار، مانند گل‌های سوسن که همه با هم در نغمه باد می‌رقصند، فیض و نعمت تو نیز در همه جا جاری است.

هوش مصنوعی: به یاد نیکویی فروردین، مهرت موجب شکوفایی تمامی گل‌ها و سرسبزی آن‌هاست.

هوش مصنوعی: گل فصل بهار، نشانه‌گر رونق و زیبایی دولت تو است، مانند گلی که در بادی خنک و دلپذیر از خزانی به دور است.

هوش مصنوعی: عشق و احساس تو مثل شعله‌ای در هوای گرم، زندگی و انرژی را به جان می‌بخشید.

هوش مصنوعی: با توجه به خوش‌شانسی تو، درخت آن نشان کاویان به طرز شگفت‌انگیزی سرسبز و پرنشاط شده است.

هوش مصنوعی: چشمهٔ خوشبختی تو مانند جوی آبی است که به زیبایی در کهکشان جریان دارد و باید به آن روح بخشید و پرورش داد.

هوش مصنوعی: در آن مکانی که مانند شاهان نشسته‌ای، گدایی و درخواست مقام سلطنت و اربابی بر تو می‌چربد.

هوش مصنوعی: به جا و مقام بی‌نظیری نشسته‌ای، گدای کشورت، مانند پادشاهی که نیکو خاطره‌اش در ذهن مردم باقی مانده است.

هوش مصنوعی: از خداوند بزرگ می‌خواهم که بر سرزمین تو، که از دیگر کشورها کمتر است، سایه رحمت و حمایت شاهان و فرمانروایان بیفتد.

هوش مصنوعی: سرزمینی که در آن فتنه و آشوب به پا می‌شود، یادگاری از خشم و قدرت قهرمانان را به جا می‌گذارد.

هوش مصنوعی: هرگاه که کسی بخواهد مرز و سرحدی را آباد کند، لطف و محبت من بر آن تأثیر خواهد گذاشت و به او کمک می‌کند.

هوش مصنوعی: از آن طرف جایی که هست و جایی که نیست، به خاطر قدرت کاروان باد، همه چیز در حرکت است.

هوش مصنوعی: به جمعی که دارای عظمتی هستند و آسمان هم بر سرشان سایه افکنده، همانند سایبانی است که از شدت باد به وجود آمده.

هوش مصنوعی: از مسیر بلندمرتبه‌ات، گرد و غبار خیال و تصور به‌وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: حرکت ستاره‌ها در مسیر زندگی‌ات مانند جواهراتی است که در رشته‌ای از باد آویزان شده‌اند.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و جذابیت چشم‌ها و مژگان اشاره دارد و تصویری از نورخورشید را به عنوان نماد جلال و شکوه آن‌ها به تصویر می‌کشد. به عبارتی دیگر، زیبایی چشمان به اندازه‌ای است که می‌تواند با نور خورشید مقایسه شود.

هوش مصنوعی: اسب تو هم از نظر شکل و هم از نظر حرکت زیبا و آسمانی باشد.

هوش مصنوعی: آسمان به مانند دریا، بی‌پایان و وسیع است و با ماه نو که از گذشته‌ها مانده و یادآور زیبایی‌هاست، درخشان‌تر می‌شود. حس و حال این توصیف به ما می‌گوید که بر روی آسمان، اثری از شگفتی و تازگی وجود دارد.

هوش مصنوعی: برای همیشه در جامعه روشنایی و زیبایی وجود داشته باشد، حفظ و نگهداری تو باعث می‌شود که این زیبایی به درخشش ادامه دهد.

هوش مصنوعی: آتشخانه را باد می‌سازد و نگهبانی می‌کند تا در آنجا خصم چشم‌پوشی کرده و از اشک‌هایش در امان باشد.

هوش مصنوعی: هرگز خود را در خطر قرار نده و از حقوق خود به خوبی دفاع کن. با احتیاط از مشکلات و خطرات دوری کن، تا همیشه در امان باشی.

هوش مصنوعی: از نعمت تو، در دریاهای آتش به جای دود، نیلوفر زیبایی نمایان شده است.

هوش مصنوعی: دنیا را با بخشش و رحمت پر کن، بی‌انتها و وسیع است. در اینجا دل و دست تو باید به جای دریا و دره عمل کند.

هوش مصنوعی: زمانی که با شتاب در پی عطای تو هستم، احساس می‌کنم که این لحظه دروازه‌ای به سوی گنجینه‌های ارزشمند است.

هوش مصنوعی: با آرزوی گرفتن چیزی از بزرگی و بخشندگی تو، امیدوارم که ارزش هر دو جهان به راحتی در دسترس باشد.

هوش مصنوعی: از زیبایی و عدالت تو در کنار هم، حتی پرندگان مختلف نیز در یک آشیانه زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: در اینجا گوینده به زیبایی و شور عشق اشاره می‌کند. او می‌گوید که حتی اگر در عشق به وصالی دست پیدا کند، آن احساس در میان بی‌ثباتی و ناپایداری زمان و شرایط مانند بادی که به دور می‌چرخد، محو و ناپایدار است. بنابراین، ارتباط و عشق واقعی ممکن است برای همیشه پایدار نباشد و در دنیای بی‌ثبات در حال تغییر و تحول زندگی، ممکن است از دست برود.

هوش مصنوعی: ای کسانی که دور تو هستید، به همه آنهایی که با زیبایی و قوت خود به میدان می‌آیند، بازی کنید و نشاط را تجربه کنید.

هوش مصنوعی: به عهد انتقامت، پای پشه را به شدت بر سر فیل بگذار.

هوش مصنوعی: شب، به خاطر آسایش روزهای پر از عدل و انصاف تو، بر شانه‌های گرگ، بر بالین شبان است.

هوش مصنوعی: از ترس تو، تیری که به شکل خنجر و شمشیر است، مانند گروگان‌هایی به دست عصا و روی لباس‌های مجلسی باد در آمده است.

هوش مصنوعی: اگر زخمی در آب بیفتد، مانند آتش در پرنیان (پارچه‌ی نازک)، زود می‌سوزد و اثرش نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: در روز عید بزرگ تو ای شیر (اسد)، آسمان به مانند گاوی که نگهبان است، باید از تو حفاظت کند.

هوش مصنوعی: مثل سگی گرسنه که آرزوی یک استخوان را دارد، از بخشش و generosity تو به شدت حسرت می‌خورد.

هوش مصنوعی: جانم از گرسنگی به لب رسیده است و تو، با افکاری ناپسند، هر جا می‌روی، مثل سگی بداندیش در حال دویدن هستی.

هوش مصنوعی: چشمان او مانند دو چشم سگ است و هر چهار پایش نیز سفید است. او در مسیر به دنبال تکه‌ای نان می‌دود.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به وضعیتی اشاره می‌کند که در آن، قهر و غضب الهی باعث می‌شود که فرد، در شرایط سخت و غیرقابل تحملی قرار بگیرد. این قهر به گونه‌ای است که مانند زندانی، او را در تنگنا می‌زند و او را مجازات می‌کند. در عین حال، او به ضعف و ناتوانی دشمنش می‌نگرد و این باعث می‌شود که احساس کند که دشمنش مورد غضب الهی واقع شده و به جای اینکه در برابر او قدرت بگیرد، در افت و خذلان قرار دارد.

هوش مصنوعی: هر جا که صدای مرگ به گوش برسد، آنجا کودک معصومیت در حال گریه و زاری است.

هوش مصنوعی: هر جا پای بگذاری، مانند چاهی در رودخانه، با افکار منفی و غمگین، بار سنگینی را بر دوش خود حمل می‌کنی.

هوش مصنوعی: زندگی دشمنت به سرعت در دست مرگ قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: خواهی که به اوج زندگی خود برسی، باید بر دشمنان و مشکلات فائق آید و همچون زعفران که از زمین خشک و بی‌آب می‌روید، استقامت و صبر نشان دهی.

هوش مصنوعی: وقتی که راز در دل کسانی که راز نگه‌دارند وجود دارد، در عالم نیستی، دشمن تو نیز پنهان خواهد ماند.

هوش مصنوعی: زمانی که اجل به حسیودی چنگ بزند، بلا و بدی مانند تیر و کمان به او خواهند رسید.

هوش مصنوعی: زمانی که مرگ با شدت و قساوت به سراغت بیفتد، بدخواهت را بر فراز نیزه‌ها خواهی دید.

هوش مصنوعی: چنان‌که زمان که تیر از کمان پرتاب می‌شود، نشانهٔ درد دل بداندیشان را نیز آشکار می‌سازد.

هوش مصنوعی: هزاران نفر که از نعمت‌ها محروم شده‌اند، در حال تحمل این درد و رنج هستند که بین جسم و روحشان بادی زوزه می‌کشد.

هوش مصنوعی: زمانی که صور دمیده شود، جان و تن او همانند سدی خواهد بود که در برابر باد قرار دارد.

هوش مصنوعی: ای سخن‌گوی چیره‌دست و صاحب‌معنا، ستایش تو زینت گفتار و بیان است.

هوش مصنوعی: اگرچه وحشی بودن به ظاهری شبیه است، اما در اصل یکی نیستند. هزاران نفر هستند که تو را ستایش می‌کنند و مدح تو را بر زبان می‌رانند.

هوش مصنوعی: اگر کسی در سخن گفتن دقت کند و نکته‌ای را در مدح تو بیان کند، ممکن است به صورت تصادفی یا نادرست چیزی بگوید که نشان‌دهنده نقصی باشد.

هوش مصنوعی: در contraste با این دو سالی که گذشته، دعا می‌کنم که در کنار تو همیشه مهربانی و محبت بی‌پایانی وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: به خاطر لطف و محبت تو، در دستانش کلیدی وجود دارد که می‌تواند درهای گنجینه‌های باارزش را باز کند.

هوش مصنوعی: از توضیحات بخشش‌های تو، او در هر لحظه‌ای به داستانی پرداخته است.

هوش مصنوعی: به خاطر لطف و مهربانی تو، دل من از تعریف و تمجید دیگران پشیمان و شرمنده است.

هوش مصنوعی: نمی‌توان جسم را از مکانی که به آن نیاز دارد جدا کرد، زیرا همواره وجود و حیاتش وابسته به مکان است. بنابراین، تا زمانی که جسم وجود دارد، نیاز به فضایی برای حضور و وجودش دارد.

هوش مصنوعی: در جهان هر جا که کسی وجود دارد، به حیاتش با حکمت و اندیشه زندگی می‌کند، همان‌طور که جسم به زندگی‌اش به روح وابسته است.