ابیات پراکنده
باید خریدارم شوی : باید خریدارم شوی تا من خریدارت شوم نیش و نوش : کس بهره از آن تازه بر و دوش ندارد تلخکامی : داغ حسرت سوخت جان آرزومند مرا دریای تهی : در جام فلک باده بیدردسری نیست رنج زندگی : هزار شکر که از رنج زندگی آسود آواره : جز کوی تو جایی من آواره ندارم به اقتفای خواجه : هنوز مشت خسی بهر سوختن باقی است سایهٔ هما : چشم تو نظر بر من بیمایه فکنده است نیرنگ نسیم : نرمنرم از چاک پیراهن تنش را بوسه داد بینصیب : کنج غم هست اگر بزم طرب جایم نیست