شعله گر شعله کشد جام می ومستان را...
نقل شعر رهی عزیز است که شایسته ؛گلی ؛است در جمع بهترین مفاخر ایران روحش شاد....

در جواب میتوان اینگونه گفت که:
گر خواهی خریدارت شوم اول نیاور قیمتت
گر خواهی عاشق و زارت شوم اول بیاور گونه ات

این شعر رو همایون نیکخواهی خونده...

این شعر به عمق جان من نشست ...

یک نکته ازین معنی گفتیم و  همین باشد...

ما که خریدارت شدیم با قیمت جان و روان
وز جان و دل یارت شدیم اما نه چون بازیگران
در دام خود داری مرا اما چرا حالا شدی
زار و خریدار و گرفتار و قرار دیگران

درود

این شعر توسط همایون شجریان اجرا شده

این قطعه بسیار زیبا با اجرای دلنواز جناب آرمان گرشاسبی شنیدنی است.

و اما سرنوشت رقمی دیگر بر قصهٔ پرسوز شاعر همیشه عاشق شهر زده بود. باز هم رهی تنها ماند و آن روز که این را دانست برای اولین بار گریست. گرئهٔ مرد تلخ است. تلخ تر از هر چه بتوانی تصورش را بکنی، ولی گاه گداری که قلب می شکند پیش از آنکه خود قلب به صرافت شکستن بیفتد، چشم ها در سوگش عزا می گیرند و می گریند و آن روز رهی گریست. این اشکها حکم مسکنی را داشتند که قادر بودند خیلی ساده درد های درونش را تسکین بخشند و به قول عزیز «صادق» - توی زندگی زخمهایی هست که در انزوا مثل خوره روح را می خورد، و چه دارویی بهتر و التیام بخش تر از قطرات شور اشک. اشک درد در رهگذار به سوی بیراههٔ ناکامی تاختن.

رهی خواست تا دیگر دل به کسی نسپارد، دو تجربهٔ توأم با شکست را برای خود کافی می دید همیشه می گفت:از دورویی ها و بی وفایی های زنان بیم دارم و هراسانم از اینکه غرق در محبت صادقانه ام، ناگهان خود را ویران شده و تنها بیابم و بدینسان سرود:...