اوحدالدین کرمانیالباب الخامس: فی حسن العمل و ما یتضمّنه من المعانی ممّا اطلق علیه اسم الحسن
شمارهٔ ۱ : گر معترفی به زشتخویی نیکی شمارهٔ ۲ : ای دل زنفاق درگذر تا برهی شمارهٔ ۳ : آخر نه به عالم آدمی زآن آمد شمارهٔ ۴ : هر چند که از دست تو آید که کنی شمارهٔ ۵ : در راه نفاق اگر بتی بتراشی شمارهٔ ۶ : چون گل به میان خار می باید زیست شمارهٔ ۷ : مردم نشود به گوش و چشم و بینی شمارهٔ ۸ : سنّت کردی فریضهٔ حق مگذار شمارهٔ ۹ : گر عاقلی آزاد شو از بند هوس شمارهٔ ۱۰ : آزار طلب مکن که آزار این است