غزلیات
شمارهٔ ۱ : به چشم مست، ز هستی ربوده ای ما را شمارهٔ ۲ : کو فریب وعده ای، جان بلااندوز را؟ شمارهٔ ۳ : شب که به بزم خویشتن، دید من خراب را شمارهٔ ۴ : دل که زیاده می کند، قاعده نیاز را شمارهٔ ۵ : سازد خموش تا من حسرت فزوده را شمارهٔ ۶ : دلا بیطاقتی کم کن چو شیدا کردهای خود را شمارهٔ ۷ : می دهد ساقی می نابی که می سوزد مرا شمارهٔ ۸ : عشق تو برد هوش من غم فزوده را شمارهٔ ۹ : رفت سوی خانه چون بنمود روی خویش را شمارهٔ ۱۰ : من بی گناه و یار به کین می کشد مرا