هوش مصنوعی: وقتی دل انسان آرزوهای زیادی دارد و از نیازهایش فراتر می‌رود، این حالت می‌تواند باعث شود که شخص بهانه‌جو و لوس شود. در واقع، اگر دل به خواسته‌های بیش‌تری دل ببندد، ممکن است از قاعدهٔ طبیعی نیاز خارج شده و به دنبال بهانه‌هایی برای ناز کردن و لجبازی بیفتد.

هوش مصنوعی: کدام انسان بی‌گناه است که به ناحق جانش بر زمین ریخته شده و تو، مانند شاخه‌ی گلی، دامن ظرافت و زیبایی را به زمین می‌زنی؟

هوش مصنوعی: در مقابل تو، من همچنان وجود ناقصی از خود دارم. اگر تو با گذشته‌ات خداحافظی کنی و به سمت من بیایی، می‌توانم به تو عشق نشان دهم، همان‌طور که نرگسی که هنوز به طور کامل شکفته نشده است.

هوش مصنوعی: من با ناز و لطافت وارد مهمانی خودت می‌شوم و از بیرون می‌خواهم نیازهایم را به تو بگویم.

هوش مصنوعی: تو با من وعده‌ای خلاف کرده‌ای و حالا مرا در وضعیت شرمنده و ناراحت قرار داده‌ای. اگر فرض کنیم که تو برای من ساز خوش‌نوایی بزنید، این کار به هیچ وجه نمی‌تواند رنجش من را کاهش دهد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از محدودیت‌های زندگی‌ات رها شوی و فرصتی برای آزادی و شوریدگی بیابی، باید از خواب و بی‌تحرکی کنار بکشی و به زندگی‌ات حیات ببخشی.