مهستی گنجویقطعات
شمارهٔ ۱ : در این زمانه عطا و کرم مخواه از کس شمارهٔ ۲ : صابرا نامهٔ گرامی تو شمارهٔ ۳ - لغز از مهستی : آن دزد چون بود که به خانه درون شود شمارهٔ ۴ : آخر زمان که طبع حکیمان نگون شود شمارهٔ ۵ : باید سه هزار سال کز چشمه حور شمارهٔ ۶ : چون خواهم رفت بی تو چندین منزل شمارهٔ ۷ - مناظره ادبی : مؤلف تذکره آفتاب عالمتاب درباره مَهْسَتی میگوید: در موزونی طبیعت و قد و قامت و تناسب اعضا و لفظ و معنی و حسن صورت و محبت سرآمد اقران و سرخیل لولیان زمان بود. سلطان سنجر سلجوقی و بنظر بعضی بابر پادشاه فریفته حسن و جمال و شیفته غنج و دلال آن بدیعه الجمال گردید بنابرآن به حضوری مجلس خاص سلطانی اجازت تمام داشت و در آن بزم با شعرا و ادبائی مانند امیر احمد و غیره طریقه مطارحه و معارضه می‌پیمود، روزی سلطان به مَهْسَتی چنین گفت: شمارهٔ ۸ : شبی به طنز گفتم به خواجه پور خطیب شمارهٔ ۹ : از جماع نره خر بر ماده خر شمارهٔ ۱۰ : گر بیفتد یک سر مویی ز خاتون زمان