مهستی گنجوی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ  ۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آخر زمان که طبع حکیمان نگون شود</p></div>
<div class="m2"><p>سه صد حکیم مر جلبی را زبون شود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن دزد دام دان که طلبکار ماهی است</p></div>
<div class="m2"><p>و آن خانه آب دان که ز روزن برون شود</p></div></div>

شمارهٔ  ۵

آخر زمان که طبع حکیمان نگون شود
سه صد حکیم مر جلبی را زبون شود
آن دزد دام دان که طلبکار ماهی است
و آن خانه آب دان که ز روزن برون شود

هوش مصنوعی: این شعر به بیان وضعیت نابسامان و سقوط ارزش‌های حکمت در آخر زمان می‌پردازد. شاعر اشاره می‌کند که در این دوران، حتی حکیمان نیز ضعیف و زبون می‌شوند. او به دزدی که در پی ماهی است و به خانه‌ای که آب از روزن آن بیرون می‌ریزد، اشاره می‌کند تا نشان دهد که در این زمان، مشکلات و فساد افزایش یافته و شرایط زندگی به شدت دشوار شده است.

شمارهٔ  ۳ - لغز از مهستی

شمارهٔ  ۴

هوش مصنوعی: زمانی که علمای بزرگ و حکمت‌شناسان رو به افول می‌روند و قدرت و تأثیرشان کاهش پیدا می‌کند، حتی مردان با هوش و بانگرش هم به زبونی و ناتوانی گرفتار می‌شوند.

آخر زمان که طبع حکیمان نگون شود

سه صد حکیم مر جلبی را زبون شود

هوش مصنوعی: دزدی که به دنبال گرفتن ماهی است، در دام می‌افتد و خانه‌ای که از روزن آن آب خارج می‌شود، در واقع نشانه‌ای از مشکلات و نارسایی‌هاست.

آن دزد دام دان که طلبکار ماهی است

و آن خانه آب دان که ز روزن برون شود

شمارهٔ ۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده