مهستی گنجوی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ  ۳ - لغز از مهستی

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن دزد چون بود که به خانه درون شود</p></div>
<div class="m2"><p>خانه ز بیم دزد ز روزن برون شود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خانه روان و دزد طلبکار خانگی</p></div>
<div class="m2"><p>چون خانه رفت خانگی او را زبون شود</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 8997 - مهستی گنجوی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ  ۳ - لغز از مهستی

مهستی گنجه ای ؛ بزرگترین زن شاعر رباعی سرا، به اهتمام معین الدین محرابی - معین الدین محرابی - تصویر ۱۹۳

دیوان مهستی گنجوی به کوشش طاهری شهاب - مهستی گنجوی - تصویر ۲۶

شمارهٔ  ۴

آن دزد چون بود که به خانه درون شود
خانه ز بیم دزد ز روزن برون شود
خانه روان و دزد طلبکار خانگی
چون خانه رفت خانگی او را زبون شود

هوش مصنوعی: این شعر به داستان دزدی اشاره دارد که به خانه‌ای وارد می‌شود و خانه به خاطر ترس از او، خروج می‌کند. در نتیجه، دزد به دنبال خانه است و وقتی به آن نزدیک می‌شود، قدرت و تسلط او بر خانه بیشتر می‌شود. در واقع، دزد به نوعی بر خانه غلبه می‌کند و آن را تحت کنترل خود درمی‌آورد.

شمارهٔ  ۲

شمارهٔ  ۳ - لغز از مهستی

هوش مصنوعی: دزد به خانه می‌آید و به خاطر ترس از دیگر دزدی که ممکن است در بیرون باشد، مجبور می‌شود از روزنه خارج شود.

آن دزد چون بود که به خانه درون شود

خانه ز بیم دزد ز روزن برون شود

هوش مصنوعی: وقتی دزد به خانه‌ای می‌رسد که صاحب‌خانه در آنجا است، احساس ضعف و ناتوانی به او دست می‌دهد.

خانه روان و دزد طلبکار خانگی

چون خانه رفت خانگی او را زبون شود

شمارهٔ ۳ - لغز از مهستی

اطلاعات

برگردان به زبان ساده