رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱ : دل در همه حال تکیهگاه است مرا رباعی شمارهٔ ۲ : اگر دانی زبان اختران را رباعی شمارهٔ ۳ : بر قلهٔ کهسار، درختی برپاست رباعی شمارهٔ ۴ : سرمایهٔ عیش، صحبت یاران است رباعی شمارهٔ ۵ : از مرگ نترسم که مددکار من است رباعی شمارهٔ ۶ : کشتند بشر را که سیاست این است رباعی شمارهٔ ۷ : با خلق نکو بِزی که زیور این است رباعی شمارهٔ ۸ : ای غره به اینکه دهر فرمانبر توست رباعی شمارهٔ ۹ : تا بر لب من آه شررباری هست رباعی شمارهٔ ۱۰ : ای مشت گل این غرور بیجای تو چیست؟