حزین لاهیجیچمن و انجمن
بخش ۱ - مثنوی مسمّی به چمن و انجمن : به نام آن که آذر را چمن ساخت بخش ۲ - کف نیاز به دربار بی نیاز به دعا گشودن و گوهر مدعا از نیسان عطا ربودن : خداوندا درین دیرینه منزل بخش ۳ - آرایش شاهدان انجمن آرای سخن به زیور نعت خواجهٔ کونین صلّی الله علیه و آله المصطفین : نخستین مظهر لطف الهی بخش ۴ - از خوان وصال به سرانگشت خامه نمکی چشیدن و عرض نیاز را به بساط خطاب کشیدن : عجب نبود که گردی دستگیرم بخش ۵ - رخ طاعت به خاک ضراعت سودن و لب سوال به منتهی الآمال گشودن : به هجران، زاری دلهای خونین بخش ۶ - شکفتن غنچهٔ منقبت امیر مومنان و سرور انس و جان اسدالله الغالب علیّ بن ابیطالب صلوات الله الملک المنان از شاخسار خامهٔ رطب اللّسان : پس از نعت رسول حق، سپاسی بخش ۷ - چمن طرازی این صحیفهٔ لا ریب به ذکر اشارت غیب : درپن خلوتسرای عاری از عیب بخش ۸ - شمع محبّت در انجمن غیرت افروختن و پروانه ی غیرت سوختن : محبت شیر و دل ها بیشه ی اوست بخش ۹ - نخل بندی چمن بیان به تعریف بهار جان که فصل کامرانی ست و بهار جان که موسم گل افشانی : عجب عهدیست ایام جوانی بخش ۱۰ - سلسله جنبانی داستان سرای این داستان در انجمن سماع دوستان : نگردد بوی گل در گل حصاری