میرزا حبیب خراسانیغزلیات
شمارهٔ ۱ : بالله که یکی از خود بخودآ شمارهٔ ۲ : نهان در خاک کن ما و توئی را شمارهٔ ۳ : جوهر قدسی، نهفته رخ در آب و گل چرا شمارهٔ ۴ : هرشب من و دل تا سحر در گوشهٔ ویرانه‌ها شمارهٔ ۵ : سالها بر کف گرفتم سبحه صد دانه را شمارهٔ ۶ : محو آن روی پریواریم ما شمارهٔ ۷ : بربسته دست جور فلک پای اگر مرا شمارهٔ ۸ : ای عشق گرفتی سخت ناگاه دهان ما را شمارهٔ ۹ : کرد چرخ دورو، دو موی مرا شمارهٔ ۱۰ : روز و شب در حسرت و اندوه تیماری چرا