میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » غزلیات » شمارهٔ  ۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای عشق گرفتی سخت ناگاه دهان ما را</p></div>
<div class="m2"><p>بردی بسرای دل از راه نهان ما را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بگذشت شبی ما را نامت بزبان ای عشق</p></div>
<div class="m2"><p>زانشب همه دم سوزد چون شمع زبان ما را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>مهمان توایم ای عشق ما را به از این میدار</p></div>
<div class="m2"><p>آخر نه تو آوردی عشقا بجهان ما را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>ما از وطن عشقیم حرف و سخن عشقیم</p></div>
<div class="m2"><p>عشق است که آورده است از دل بزبان ما را</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>چون نام و نشان گم شد مائی ز میان کم شد</p></div>
<div class="m2"><p>از عشق مگر جویند هم نام و نشان ما را</p></div></div>

شمارهٔ  ۹

ای عشق گرفتی سخت ناگاه دهان ما را
بردی بسرای دل از راه نهان ما را
بگذشت شبی ما را نامت بزبان ای عشق
زانشب همه دم سوزد چون شمع زبان ما را
مهمان توایم ای عشق ما را به از این میدار
آخر نه تو آوردی عشقا بجهان ما را
ما از وطن عشقیم حرف و سخن عشقیم
عشق است که آورده است از دل بزبان ما را
چون نام و نشان گم شد مایی ز میان کم شد
از عشق مگر جویند هم نام و نشان ما را

شمارهٔ  ۷

شمارهٔ  ۸

ای عشق گرفتی سخت ناگاه دهان ما را

بردی بسرای دل از راه نهان ما را

بگذشت شبی ما را نامت بزبان ای عشق

زانشب همه دم سوزد چون شمع زبان ما را

مهمان توایم ای عشق ما را به از این میدار

آخر نه تو آوردی عشقا بجهان ما را

ما از وطن عشقیم حرف و سخن عشقیم

عشق است که آورده است از دل بزبان ما را

چون نام و نشان گم شد مائی ز میان کم شد

از عشق مگر جویند هم نام و نشان ما را

شمارهٔ ۸

اطلاعات