هوش مصنوعی: به خدا قسم، یکی از خود بگذر و فارغ از خودت، به خدا نگاه کن.

هوش مصنوعی: غیر از ما و تو، دیگری چه کسی وجود دارد؟ از زمانی که به یاد داریم، تا وقتی که گفتیم "بله".

هوش مصنوعی: من جز تو هیچ نیستم و تو تنها هستی که وجودم به تو وابسته است. صدای من، صدای توست که در گوشم طنین‌انداز می‌شود.

هوش مصنوعی: من در حالی که به خودم متصل هستم، در عین حال از خودم جدا هستم. هم با تو هستم و هم از تو دور.

هوش مصنوعی: هر لحظه چیزی تازه و دلنشین پدید می‌آید که نوعی صدا و موسیقی را به همراه دارد. این صدا یادآور یک حقیقت عمیق و ماندگار است که قابل انکار نیست.

هوش مصنوعی: دل من در هر لحظه دو جشن را تجربه می‌کند: یک جشن به خاطر زوال و نابودی و دیگری به خاطر ماندگاری و حیات.

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر خوشحالی و شادی است که هر لحظه به انسان حس و حال تازه‌ای می‌دهد. در واقع، کارهای خوب و لحظات دل‌انگیز زندگی مثل یک عید سعید می‌مانند و هر بار انسان با احساس جدیدی روبه‌رو می‌شود.

هوش مصنوعی: از یک مسیر پنهانی به دل جمعیت وارد می‌شوند و به او می‌گویند که برود یا بیاید.

هوش مصنوعی: از نعمت روح، به پیروزی‌هایی دست یافته‌ایم. وقت صبح است و زمانی مناسب برای بیدار شدن و به سوی بالاترین مقام‌ها رفتن.

هوش مصنوعی: ای کسی که به تو روشنی و روشنایی تعلق دارد، یا ای کسی که در مجالس شادمانی و سرور حضوری.

هوش مصنوعی: ای کسی که برای من مرگ و زندگی هستی، یا ای کسی که برای من روح و بقای جاویدان می‌باشی.

هوش مصنوعی: انسان به دلیل ویژگی‌های ذاتی و درونی‌اش، هم دنیای مادی و ظاهری را تجربه می‌کند و هم دنیای معنوی و باطنی را. او هم جنبه‌های ظاهری زندگی را دارد و هم جنبه‌های درونی و روحانی.

هوش مصنوعی: این جهان مادی همانند جسمی است که در آن روح و جان وجود دارد. جدایی در این دنیا به معنای وصلی است که در دنیای دیگر تجربه می‌شود.

هوش مصنوعی: این دام فریب، جشن شادی را به هم می‌زند و این خیابان پر از نیرنگ، مراسم آرامش را خراب می‌کند.