هوش مصنوعی: روز و شب در اندوه و حسرتی به سر می‌برم، چرا که از غم و فکر ریاست دچار رنج و بیماری شده‌ام.

هوش مصنوعی: در طول روز و شب، در حال تلاش برای جمع‌آوری پیروان و مریدان هستی، اما در عین حال، دل‌آشوب و بیمار و غمگینی. چرا اینگونه هستی؟

هوش مصنوعی: وقتی که مسلمانی به معنای عدم آزار دیگران است، چرا ای شیخ الاسلام، تو این‌قدر به مردم آزار می‌رسانی؟

هوش مصنوعی: ای شیخ بزرگ، تو می‌گویی بنده خدا هستی، ولی در واقع از مردم بیزاری و به خداوند کم‌توجهی داری. این تناقض چگونه ممکن است؟

هوش مصنوعی: ای فقیه که در علم‌های مختلف مهارت داری، چرا روز و شب تنها مشغول مطالعه و بحث هستی و خدا را فراموش کردی؟

هوش مصنوعی: در شب، دوستان و باده و شادی هستند و در صبح، یکباره به تقدس و زهد روی می‌آورند. ای شیخ! چرا چنین رفتاری را در زندگی‌ات انتخاب کرده‌ای که در شب به سرشار از شادابی و صبح به لباس زهد و ریاضت می‌پوشی؟

هوش مصنوعی: در صبح زود در کنار افراد ظاهرساز و دورو هستم، اما در نیمه شب با معشوقه‌ام از کشمیر و خوشگلی‌ها وقت می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: در روز روشن، گروهی از افرادی که خود را مقدس می‌دانند، جلوه‌گری می‌کنند؛ اما در کنار این‌ها، زمانی که شب فرامی‌رسد، در کنار دکان شراب‌فروشی می‌ایستند و به شادی و خوشی می‌پردازند.