میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » غزلیات » شمارهٔ  ۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل دیوانه بدر شد سحر از خانه ما</p></div>
<div class="m2"><p>شام شد باز و نیامد دل دیوانه ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>روزنی بود در این خانه که گاهی خورشید</p></div>
<div class="m2"><p>تابشی داشت ز روزن بسوی خانه ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>روزن خانه فرو بسته شد از چشم حسود</p></div>
<div class="m2"><p>تیره شد چون دل دشمن همه کاشانه ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>مگر این خانه سراسر همه ویرانه کنیم</p></div>
<div class="m2"><p>تا فتد روشنی مهر بویرانه ما</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۲

دل دیوانه بدر شد سحر از خانه ما
شام شد باز و نیامد دل دیوانه ما
روزنی بود در این خانه که گاهی خورشید
تابشی داشت ز روزن بسوی خانه ما
روزن خانه فرو بسته شد از چشم حسود
تیره شد چون دل دشمن همه کاشانه ما
مگر این خانه سراسر همه ویرانه کنیم
تا فتد روشنی مهر بویرانه ما

شمارهٔ  ۱۰

شمارهٔ  ۱۱

دل دیوانه بدر شد سحر از خانه ما

شام شد باز و نیامد دل دیوانه ما

روزنی بود در این خانه که گاهی خورشید

تابشی داشت ز روزن بسوی خانه ما

روزن خانه فرو بسته شد از چشم حسود

تیره شد چون دل دشمن همه کاشانه ما

مگر این خانه سراسر همه ویرانه کنیم

تا فتد روشنی مهر بویرانه ما

شمارهٔ ۱۱

اطلاعات