میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » غزلیات » شمارهٔ  ۱۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>فکر و اندیشه بیهوده چرا</p></div>
<div class="m2"><p>حسرت بوده و نابوده چرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتن و کردن بی جا و خلاف</p></div>
<div class="m2"><p>که خداوند نفرموده چرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>از غم و حسرت دنیای دنی</p></div>
<div class="m2"><p>رخ بخون جگر آموده چرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>داشتن دل بهوای زر و سیم</p></div>
<div class="m2"><p>روز و شب سوده و فرسوده چرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>طعنه و تسخر پکان جهان</p></div>
<div class="m2"><p>با چنین دامن آلوده چرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>خفتن اندر بگذرگاه فنا</p></div>
<div class="m2"><p>با چنین خاطر آسوده چرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>خواجه کز بیخردی مثل خر است</p></div>
<div class="m2"><p>این همه بار برافزوده چرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn8"><div class="m1"><p>رخ ز پوزش بدر بی خردان</p></div>
<div class="m2"><p>کردن از بیخردی سوده چرا</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۳

فکر و اندیشه بیهوده چرا
حسرت بوده و نابوده چرا
گفتن و کردن بی جا و خلاف
که خداوند نفرموده چرا
از غم و حسرت دنیای دنی
رخ بخون جگر آموده چرا
داشتن دل بهوای زر و سیم
روز و شب سوده و فرسوده چرا
طعنه و تسخر پکان جهان
با چنین دامن آلوده چرا
خفتن اندر بگذرگاه فنا
با چنین خاطر آسوده چرا
خواجه کز بیخردی مثل خر است
این همه بار برافزوده چرا
رخ ز پوزش بدر بی خردان
کردن از بیخردی سوده چرا

شمارهٔ  ۱۱

شمارهٔ  ۱۲

فکر و اندیشه بیهوده چرا

گفتن و کردن بی جا و خلاف

داشتن دل بهوای زر و سیم

روز و شب سوده و فرسوده چرا

خواجه کز بیخردی مثل خر است

این همه بار برافزوده چرا

کردن از بیخردی سوده چرا

شمارهٔ ۱۲

اطلاعات