آذر بیگدلیقصاید
شمارهٔ ۱ - و له فی القصاید : دریغا که با خود ندیدم مصاحب شمارهٔ ۲ - در مدح امام امیر المؤمنین علی بن ابطالب علیه السلام : ای سوده بر در تو جبین مه، سر آفتاب؛ شمارهٔ ۳ - در مدح بطلمیوس زمان میرزا محمد نصیر طبیب : ای داده نخل قد تو بر، ماه و آفتاب شمارهٔ ۴ - هو القصیده در مدح محمد زمان خان بیگدلی : گفتا سحر غلام که: زین کرده یار اسب شمارهٔ ۵ - و له قصیده در مدح میرزا عبدالوهاب : دگر صبح است و بلبل نغمه خوان است شمارهٔ ۶ - هو القصیده در مدح علی بن ابی طالب علیه السلام : از دست من کشید گه عهد یار دست شمارهٔ ۷ - در شمه‌ای از حال خود و تأسف خرابی خانه و منقبت کاظمین علیهما السلام فرماید : منم که کرد فلک کشت زندگیم حصاد شمارهٔ ۸ : نخست آینه‌ای بهر دیدن خود خواست شمارهٔ ۹ - قصیده در مدح سید احمد : الا ای معنبر شمال مورد شمارهٔ ۱۰ - در مدح سلطان ایران کریم خان زند و ذم حاکم اصفهان : ای سرو گل اندام من، ای نخل برومند؛