هوش مصنوعی: غلام صبح گفت که: اکنون که یار بر اسب سوار شده، شهریار هم از شهر بیرون آمده است.

هوش مصنوعی: از جلو رفته‌ام تا بتوانم کنترلش را بگیرم، اما او به دلیل نازش اجازه نمی‌دهد که سرم بر روی گردن اسب بیفتد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که دل تو را به باغ و دشت کشانده است، گویا طلوع صبح گل‌ها را می‌چیند و در لاله‌زار، اسب را می‌چراند.

هوش مصنوعی: شخصی یا از شراب خوشحال و سرمست است و یا گرسنه کبابی می‌خواهد؛ در حالی که به شوق شکار، زیر زین اسب نشسته است.

هوش مصنوعی: شاید او از دوستان خود غمی داشته باشد که در فکر سفر است و به خاطر آن غم، زیر بار اسب راه می‌رود.

هوش مصنوعی: دلم به شدت از داستان او ناراحت و بی‌تاب شده است، مثل اسبی که از ضربه‌های تازیانه بی‌قرار و مضطرب می‌شود.

هوش مصنوعی: ناله‌کنان به زمین افتادم و گفتم: دست لرزانم را بگیر. از جایی که پریدم، گفتم: بیا اسب را بیاور!

هوش مصنوعی: با نهایت تلاش و سختی سعی کردم خود را به او نزدیک کنم و بی‌آنکه منتظر باشم، همچون یک خدمتکار از او کمک گرفتم.

هوش مصنوعی: بدون اراده، در هر سمت دروازه به دنبال ناامیدی می‌دویدم، در حالی که اسبم پر از امید بود.

هوش مصنوعی: وقتی که عشق من به اوج خود رسید و از شهر خارج شدم، از دور یارم را دیدم که همچون سوارکاری می‌درخشد و زیبایی‌اش را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: با یوز و باز، به دنبال آهو و کبک، با شتاب در دشت وسیع حرکت کردی و در کوهستان سوار بر اسب بودی.

هوش مصنوعی: هر قدمی که برمی‌داریم، ما را بیشتر از او دور می‌کند؛ البته او دارای اسب تنومند و نیرومندی است، در حالی که مسیر ما با اسب ضعیف و لاغری هموار است.

هوش مصنوعی: گفتم: مگر عقل در دل مستی رام کند، که در حالت خماری، اسب به راه خود ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: او از هر طرف به یاد زیبایی دلش را به تسخیر درآورده، همان‌طور که اسب بدون کنترل به سمت خود می‌تازد.

هوش مصنوعی: در حالی که اشکهایم را می‌ریختم، به آرامی جلوی او را گرفتم و مانند اسبی که با مژه‌های پر از اشک می‌تازد، به او نزدیک شدم.

هوش مصنوعی: یا دلش از ناله‌های من آتش گرفت و به سمت من راند، تا من او را با کمال فروتنی از پشت، مانند یک بنده، راهی کنم.

هوش مصنوعی: خلاصه اینکه او با زیبایی دل‌فریبش و من با اشتیاق، هر دو به یکجا رسیدیم و به آرامش نشستیم.

هوش مصنوعی: به سمت او پیاده رفتم و مانند ماهی که از آسمان پایین می‌آید، او را به آرامی از آن مسیر فرود آوردم.

هوش مصنوعی: درخت سروی که در سایه یار قرار دارد، بار خود را رها کرده و در مسیر جویبار، همچون اسبی آزاد و تاخته پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: او پس از آنکه پارچ و جام را از دست غلام گرفت، نگهبانی نکرد و تا زمانی که اسب فرار کند، به هیچ چیز توجه نکرد.

هوش مصنوعی: چشمش به اسبش است و چشم دیگرش به شراب؛ هرچند که میگسار نمی‌تواند به اسبش فکر کند.

هوش مصنوعی: ما با هم روی چمن نشسته‌ایم و هر کدام از ما در کنار اسب، صحبت‌هایی را به میان می‌آوریم.

هوش مصنوعی: شاید من لیوانی از دست بلورین گرفتم و به خودم گفتم: آیا صبح به این زودی به سراغ اسب می‌روی؟

هوش مصنوعی: گفت: از مستی شب گذشته بیدار نشدم، که صبح بدیدم؛ باندازه‌ای که شوق صبحگاه را دارم به مانند مرغزاری که اسبی را به دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: در فصل بهار، گل‌ها و سبزه‌ها به زیبایی شکوفا شده‌اند. من هم بدون اراده و به طور ناخواسته، دلم آشوب و بی‌قرار است، مانند اسبی که به آزارش رو به جلو می‌رود.

هوش مصنوعی: بله، در فصل بهار، بوی گل‌ها انسان را به باغ‌ها می‌کشاند و همچنین در این فصل، اسب‌ها در مرتع‌ها به چرا می‌پردازند.

هوش مصنوعی: من هم پیاله‌ای پر از شراب را به دست گرفتم و گفتم: بگیر و هیچ چیز را به یاد نداشته باش، حتی اسب.

هوش مصنوعی: شراب را از دستم گرفت و بلند شد و در حالی که در حال رقصیدن بود، به پای اسب کبریایی‌اش رفت.

هوش مصنوعی: در زمان خان بوالفارس، او به مانند سوارکاری است که بر زمین حکومت می‌کند و آسمان را نیز مانند حکم خود، تحت تسلط دارد.

هوش مصنوعی: ای بنده، تا زمانی که به شمار روزها نرسیده‌ای، از رکاب تو، پیادگان بی‌شمار جهان را از اسب‌ها جدا کن.

هوش مصنوعی: زمانی که اراده و انصاف تو بر مرکب پیاده شود، هیچ راهی نمی‌تواند بر کنار اسب بایستد.

هوش مصنوعی: اگر آن بت (زیبای مورد نظر) به سمت تاریکی پا بگذارد، مانند اسبی که از تازیانه تو ضربه خورده و زخم مار بر تن دارد.

هوش مصنوعی: اگر در زنگبار، اسبی با نعل و زین تزیینی دیدی، به گوش و دوش قیصر رومش توجه کن و ببین که چه می‌گذرد.

هوش مصنوعی: در روز نبرد، مانند دلاوران با شمشیر در دست، آماده‌ام تا به سرعت به چپ و راست حمله کنم و در میدان جنگ مبارزه کنم.

هوش مصنوعی: ابر مرگ، تگرگ مرگ را بر خاک می‌ریزند؛ سپس از گرد و غبار مردگان و از غبار اسب‌ها برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: از خون او آبی برای رشد گیاهان فراهم شده است، دانه‌ها از سر تیغ‌ها بیرون می‌ریزند و زمین را که شیارهای سم اسب‌ها را دارد، بارور می‌سازند.

هوش مصنوعی: حتی اگر تو مانند سیاوش نباشی که در آتش قرار گرفت، اما به خاطر سرنوشت و کمبودهایی که در زندگی‌ات داری، آتش و دردها می‌توانند تو را درگیر کنند. در حقیقت، زندگی می‌تواند پر از چالش‌ها و مشکلاتی باشد که مانند شراره‌های آتش از دنیا می‌جوشند.

هوش مصنوعی: وقتی که بر خصم خود چنگ می‌زنی، مانند تیغی که از نیام خارج می‌شود، تا قدرتت را زیر زین اسب حس کنی.

هوش مصنوعی: تو نبی نوح نیستی که در طوفان بزرگی قرار داری و در حالی که دریای خون به راه افتاده، کشتی‌ات را بر روی خشکی اسب منتقل کرده‌اند.

هوش مصنوعی: برای آنکه دشمنان قبل از اینکه اسب تو فرار کند، صدای سمند تو را از پشت نشنوند، باید به دقت و احتیاط حرکت کنی.

هوش مصنوعی: هر کس که از میان دشمنان تو فرار کند، این نشان می‌دهد که حتی اگر قبل از این هم به او فهمانده باشی که از عیب و ننگ آن اسب نگریزد، باز هم از شرم و عذاب منصرف شده و به سوی فرار می‌آید.

هوش مصنوعی: دستت هنوز آسیب ندیده و غمت را احساس نکرده‌ام؛ پس آن را از میدان جنگ ببر و به استراحت بگذار.

هوش مصنوعی: در روز نبرد، از لشکر تو، با هجوم دشمن، راه عبور بسته شد و اسب‌ها به زمین افتادند.

هوش مصنوعی: هر سوارکاری با پول و قدرتش جایگاهی به دست می‌آورد، و هر پیاده نیز از مهارت و نیروی خود برای سوار شدن بر اسب بهره می‌برد.

هوش مصنوعی: اکنون که شب و روز به در خانه‌ات می‌آیند و از هند فیل‌ها و از تاتار شجاعان می‌تازند.

هوش مصنوعی: آسمان دو رنگم را بر پا افکنده‌اند، چه کسی در دنیا مانند اسب رنگی سیاه و سفید در روز و شب در حرکت است؟

هوش مصنوعی: ناچار باید برای دیدن تو سفر کنم و به دوری آسمان دچار مشکلات شوم.

هوش مصنوعی: این طبیعی است که از محور بی‌خبر و کم عقل آسمان، شگفتی به وجود آید؛ زیرا این دوست، چیزی با تو دارد ای عاشق اسب.

هوش مصنوعی: فرزین، آن مرد دانا و زبردست، مانند فیل پادشاه به جلو آمد و چهره‌اش نشان از تو، ای شیرمرد سواره دارد.

هوش مصنوعی: اگر او به خود زحمت می‌داد و از قدرتش استفاده می‌کرد، ممکن بود که شطرنج باز شهر تو را در زمان کوتاهی شکست بدهد و برتریش را نشان دهد.

هوش مصنوعی: اگر اسب تندرو و سریع نداری، آن دیگر موجود را بفرست؛ این هم که زین شده است، در حقیقت ریشه و نسلش از خر است، نه از اسب.

هوش مصنوعی: دارید در دست یک جام و بر سر خود کلاهی. نباید راضی باشید به داشتن چیزی که بدون کنترل و مهار است؛ نه چون الاغ بی لگام و نه چون اسب بی زین.

هوش مصنوعی: به دلیل این که هیچ کس نیست که لباس تو را بپوشد، پیام خود را بفرست و با احتیاط بر اسب سوار شو.

هوش مصنوعی: من تصمیم به راه‌اندازی یک گروه از حیوانات کردم و به دنبال اسبی بودم؛ اما غافل از این نکته نباش که اسب از این کار بری است.

هوش مصنوعی: تو برای آن گله، زحمت کشیدی و حالا که خواستی اسب، یادگاری از آن اسب را هم در نظر داشته باش.

هوش مصنوعی: اگر در طویله‌ام صد هزار اسب می‌داشتم، ارزش یکی از آن اسب‌ها را به تو می‌دادم.

هوش مصنوعی: کاری نکن که پیام‌آوری که باید با سرعت برود، مجبور شود پیاده برگردد و با ناله و فریاد بگوید که نباید انتظار داشته باشی که او با اسب بیاید.

هوش مصنوعی: من اکنون به عنوان هدیه‌ای از شعر تو، این را به همراه دارم، با این امید که در برابر گروهی از زنان سرزمین عدالت، به آن پرداخته شود.

هوش مصنوعی: امروز نیز همانند دیروز و پریروز لطف و محبت نکرد و امسال هم مانند گذشته، هیچ احساسی از بزرگی و احترام نشان نداد.

هوش مصنوعی: می‌دانی که من از چه خانواده‌ای هستم، ای خان؟ زیرا نسبت ما به سواری و اسب موجب افتخار است.

هوش مصنوعی: من دوباره در کنار دوستانم هستم و با ناراحتی از دست بعضی افراد مواجه هستم؛ در دستانم شمشیری دارم و بر روی اسبم به آرامی پیش می‌روم.

هوش مصنوعی: اگر دشمن من به آسمان برود، من همچنان در تلاش و مبارزه‌ام و روزی که زین کردن اسب آغاز شود، او را دنبال می‌کنم.

هوش مصنوعی: می‌گوید که از مرزهای هفت‌گانه بگذرم و با شجاعت بر دنیا تسلط یابم؛ حتی اگر این کار به قیمت جانم باشد، مثل اسبی که از موانع می‌گذرد.

هوش مصنوعی: اما از این چه فایده دارد که من شصت سال در غلاف شمشیر و زیر زین اسب مانده‌ام؟

هوش مصنوعی: چطور ممکن است تیغی که در غلاف است از ننگ زنگ بگیرد؟ همانطور که اسبی که در چارچوب خود قرار دارد، از عار و ننگ نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: در هر طرف، کسی تیغی در دست دارد و مشغول سر زدن است؛ و در هر سمتی دیگر، سوارانی بر اسب‌ها آماده هستند.

هوش مصنوعی: منظور من از این شعر زیبا، اسب نیست؛ آیا می‌دانی که ارزش یک نغمه به اندازه هزار اسب نیست؟

هوش مصنوعی: دیشب، کسی را دیدم که سوار بر اسب بود و در کنار او سخن می‌گفتند. من هم ساکت و بی‌صدا به سمت راه رفتم.

هوش مصنوعی: او گفت: این شعر به کمال است و به خاطر طبع شادابش، ردیف آن به اندازه‌ای خوش جلوه می‌دهد که نام آن اسب معروف را بر سر زبان‌ها می‌آورد.

هوش مصنوعی: هر زمان که اسب‌ها را می‌بندند، همچنان که یک گل شکفته می‌شود، سنجر نیز با فتح هزاران اسب و پیروزی خود به چنین شکوفایی نرسید.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که هیچ اسبی به گرد او نمی‌رسد، گویی که او به تنهایی در دنیای اسب‌ها در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: امروز، وقتی که صحبت می‌کنی، خوب است که آن را با دقت و زیبایی بیان کنی. پس از جا بلند شو و آماده حرکت باش.

هوش مصنوعی: من هرچند که نتوانستم فرق راست و چپ را تشخیص دهم، ولی مدتی را با آزمایش کردن سمت راست و چپ اسب سپری کردم!

هوش مصنوعی: اسب من در نهایت از پل عبور کرد و به رستم رسید، همانطور که اسفندیار نیز اسبش را به سوی او فرستاد.

هوش مصنوعی: به این معناست که در زندگی، هر موجودی در جایگاه خود و به شیوه‌ای خاص عمل می‌کند. زمانی که شیر به غزال حمله می‌کند، زندگی و نظم طبیعت به راه خود ادامه می‌یابد و همچنین وقتی که سوار بر اسب سوار می‌شود، این هم تعبیری از هماهنگی و تعامل در دنیای طبیعی و انسانی است.

هوش مصنوعی: اگر دشمنانت به تو آسیب برسانند، مثل زهر مار دردناک است، اما اگر دوستانت در کنار تو باشند، قدرتمند و پایدار و استوار خواهی بود.