عطارباب پنجم: در بیان توحید به زبان تفرید
شمارهٔ ۱ : ماییم که نیست غیر ما، اینْت کمال! شمارهٔ ۲ : چون ما به وجود خود هویدا باشیم شمارهٔ ۳ : ما را باشی بهْ که هوا را باشی شمارهٔ ۴ : عمرت که میان جان و تن گرداند شمارهٔ ۵ : با خویش همیشه عشقِ خود میبازیم شمارهٔ ۶ : از عالمِ بیچون به سکون باید شد شمارهٔ ۷ : ماییم که جز درگهِ ما درگه نیست شمارهٔ ۸ : ای آن که بلی گوی الست از مایی شمارهٔ ۹ : آن چیز کزو عالم و آدم بینم شمارهٔ ۱۰ : ماییم که با ما نبود هیچ روا