عطارقصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱ : سبحان قادری که صفاتش ز کبریا قصیدهٔ شمارهٔ ۲ : ای مرغ روح بر پر ازین دام پر بلا قصیدهٔ شمارهٔ ۳ : مورچهٔ خط تو، کرد چو موری مرا قصیدهٔ شمارهٔ ۴ : خطاب هاتف دولت رسید دوش به ما قصیدهٔ شمارهٔ ۵ : اگر ز گلبن خلقش گلی به بار رسد قصیدهٔ شمارهٔ ۶ : ندارد درد من درمان دریغا قصیدهٔ شمارهٔ ۷ : وقت کوچ است الرحیل ای دل ازین جای خراب قصیدهٔ شمارهٔ ۸ : بس کز جگرم خون دگرگونه چکیده است قصیدهٔ شمارهٔ ۹ : بر گذر ای دل غافل که جهان برگذر است قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰ : چرخ مردم خوار اگر روزی دو مردم‌پرور است