هوش مصنوعی: ای پرندهٔ روح، از این دام سخت و مشکلات رهایی یافته و به اوج عذاب و رنج پرواز کن.

هوش مصنوعی: اگر بر دل خود در این دنیا و آن دنیا قفل کنی و از گمان‌ها بپرهیزی، وقتی چشمانت را به روی حقیقت باز کنی، از دیدار زیبایی‌ها بهره‌مند خواهی شد.

هوش مصنوعی: مانند سیمرغ، از همه جدا شده و تنهایی می‌طلبد، زیرا از هیچ کس، حتی برای یک لحظه، وفا و دوستی ندیده است.

هوش مصنوعی: به دنبال وفای واقعی نباش، زیرا هیچ‌کس در طول زندگی‌اش به خاطر ترس از خطرات و مشکلات به چنین گنجی دست نیافته است.

هوش مصنوعی: نگاه کن که چقدر نصیحت از افراد مختلف شنیدی، و به یاد داشته باش که پیامبران چقدر با تو صحبت کرده‌اند.

هوش مصنوعی: این جمله نشان‌دهنده این است که گفت و گو به خاطر غرور و فریبکاری تو به نتیجه‌ای نخواهد رسید. آنچه که مهم است، پاکی نیت و صداقت است و نه بازی‌های فریبنده و ظاهری.

هوش مصنوعی: عمر تو تا چه زمانی ادامه دارد در حالی که در جایی قرار نداری و در معرض زوال هستی؟

هوش مصنوعی: ای کسی که مانند مور، در این مسیر خسته و ناامید هستی، او همچنین مانند گل نازک و شکننده‌ای است که در این دنیا عمر کوتاهی دارد.

هوش مصنوعی: جهان در حال گردش و چرخش است و زمان، در کنارت به خوشی می‌گذرد. بنابراین، خوب است که تو نیز در این ایام خوشحال باشی و از زندگی لذت ببری.

هوش مصنوعی: اگر آنچه که انجام می‌دهی به خاطر غفلت خودت است، دیگران نیز همین کار را با تو خواهند کرد. پس چطور می‌توانی از این موضوع راضی باشی؟

هوش مصنوعی: سوارکاری با اسبی ضعیف و باری سنگین و مسیری طولانی در پیش داری، پس خوش خیال نباش؛ آیا آخر این سفر به مقصدی خواهی رسید؟

هوش مصنوعی: تو در غفلت خوابیده‌ای و از گذر عمر بی‌خبر هستی، در حالی که مرگ پشت سرت در کمین است.

هوش مصنوعی: عمر تو در هدر رفته و در هوا تباه شده است، تو هم همچنان نشسته‌ای و هیچ تلاشی نمی‌کنی، آیا این کار درست است؟

هوش مصنوعی: اگر تنها یک نفس به زندگی‌ات آرزو کنی، هیچ‌کس نمی‌تواند تو را به بهایی بالا بفروشد، حتی اگر صد گوهر به تو بدهند.

هوش مصنوعی: تو درگیر و محدود به نظرات و قضاوت‌های مردم هستی و برای به دست آوردن تأیید آن‌ها در حال نمایش زهد و پارسایی هستی، تا شاید کسی درباره‌ات بگوید که فلانی فردی پارسا و درستکار است.

هوش مصنوعی: این نوع پرهیزگاری چه معنایی دارد که تو از گفتن آن احساس شرم می‌کنی؟ در واقع، تو نه از شرم و نه از حیا چیزی برای خودت باقی نگذاشتی.

هوش مصنوعی: وقتی که باد غرور از سرت بیرون برود، دیگر سر تو مانند گل بوی گند نمی‌دهد و از تو نمی‌گذرد.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه زمان و سرنوشت بر تو تاثیر گذاشته و مشکلات و سختی‌ها چرخ حوادث را بر تو چرخانده‌اند، موهایت همه سپید شده‌اند و نشانه‌ای از این دشواری‌هاست.

هوش مصنوعی: موی تو همچون کافور شده است و این نشان از آن است که زمان سفر فرا رسیده است؛ اکنون وقت حرکت به سوی جهانی دیگر و جزای اعمال است.

هوش مصنوعی: این شعر به ما می‌گوید که وقت را غنیمت بشماریم و از خواب و تنبلی بیدار شویم، زیرا عمر ما در حال گذر است. همچنین به ما یادآوری می‌کند که صدای اذان بلند شده و زمان عبادت و توجه به امور مهم فرا رسیده است. پس باید از جا برخیزیم و به مسئولیت‌های خود بپردازیم.

هوش مصنوعی: روح و جسم به هم عادت کرده‌اند و هرگز از یکدیگر جدا نخواهند شد.

هوش مصنوعی: گریه کن مانند ابر و با دل‌تنگی بسیار به خاطر جدایی، چرا که این احساس برای هر دوی شما آشناست.

هوش مصنوعی: در ابتدا در شرایط سخت و تاریک به دنیا می‌آیی و در نهایت به خاک بر می‌گردی در حالی که هیچ چیز از خود نداری و در وضعیتی نگران‌کننده قرار داری.

هوش مصنوعی: از خون به دنیا آمدی و در نهایت به خاک برمی‌گردی. به سرنوشتت توجه کن که آغاز تو از کجا بوده و پایان تو به کجا خواهد رسید.

هوش مصنوعی: زمین و خون دور تو است و در میان تو گاهی باغ و برکه می‌سازی و گاهی منظر و خانه‌ای به وجود می‌آوری.

هوش مصنوعی: نمی‌دانی که از چندین مکان و باغ، کمی از زمین را در اختیار داری، قسم می‌خورم که دیگر همۀ آن‌ها بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: اگر تمام افکارت را مطابق میل و خواسته‌ات پیدا کنی، یا اینکه جهانی که در آن زندگی می‌کنی به طور کامل به تو تسلیم شود.

هوش مصنوعی: در روزی که زندگی‌ات به پایان می‌رسد، سرانجام به خاک و خشت تبدیل خواهی شد، و تنها آنچه از تو باقی می‌ماند پیراهنی خواهد بود که در آن دفن می‌شوی.

هوش مصنوعی: صورت تو مانند ماه نو است و گرمایی که در زیر خاک زرد می‌شود، شبیه کهربا می‌گردد.

هوش مصنوعی: تو در این دنیا همچون کودکی هستی و به جهان دیگر که نامش گوهری فراتر از این است، نمی‌نگری. زندگی‌ات در این دنیا همچون گهواره‌ای است که در نهایت به گور ختم می‌شود و در این میان، تو با رنج و زحمت دست و پنجه نرم می‌کنی.

هوش مصنوعی: در زمان مرگ، دو فرشته بزرگ به سراغ تو خواهند آمد و از تو درباره اعمال نیک و بدت سوال خواهند کرد و ماجرای زندگی‌ات را بررسی خواهند کرد.

هوش مصنوعی: اگر مادرت نباشد که بر سرت سایه بیفکند و یا یاری مهربان در کنار تو نباشد، افسوس بر تو اگر رحمت خدا به تو نرسد.

هوش مصنوعی: تو در میان خاک و زمین گرفتار مانده‌ای، گویی که درخواست تو از خداوند این است که به حالت رسیدگی کند.

هوش مصنوعی: شیشه‌ی گلابی که خود را با آن خوشبو می‌کردی، حالا بر خاک تو خواهند ریخت و به یاد تو سوگواری می‌کنند.

هوش مصنوعی: وقتی تو مانند گیاه خشکی، خود را زیر خاک می‌گذاری، به زودی از دل خاک، گیاهی تازه سر بیرون می‌آورد.

هوش مصنوعی: تو در زیر خاک هستی و دیگران از حال تو بی‌خبرند، در حالی که برای تو فرقی نمی‌کند آنها چه می‌دانند، زیرا تو از ترس و امید در درون خود درگیر هستی.

هوش مصنوعی: زمانی که مدت طولانی بر این وضعیت بگذرد، جای پای مردم بر روی خاک تو خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: باد به زمین بیز می‌وزد و خاک آن را به سمت آسمان می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر کسی از تو خواسته‌ای داشته باشد و نتواند چیزی به دست بیاورد، در آن صورت از تو فاصله می‌گیرد و نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: تو به قدری تحت تأثیر شرایط قرار گرفته‌ای که حتی هر ذره خاکی که به تو تعلق دارد، به یاد تو حسرت می‌خورد.

هوش مصنوعی: زمانی که عمر تو به پایان برسد، دیگر نه زرق و برق و عظمت باقی می‌ماند و نه نشانه‌های قدرت و احترام.

هوش مصنوعی: در آسمان قد علم کن و سر خود را بالا ببر تا اینکه دیرت نشود و به زیر زمین نرسی، مانند اینکه به زمین افتاده‌ای.

هوش مصنوعی: از شرق تا غرب، تمامی افراد با هر سن و مقام، اعم از کوچک و بزرگ، پیر و جوان، شاه و فقیر، در خواب هستند.

هوش مصنوعی: تو در حال نفس کشیدن هستی و از حال و هوای خود بی‌خبری؛ در حالی که همه موجودات در هوا به خواب رفته‌اند.

هوش مصنوعی: در آینده نه رهبری باقی می‌ماند و نه روش‌هایی که به آن عمل شود، نه نگهبانی از سرزمین خواهد بود و نه سلطانی وجود خواهد داشت.

هوش مصنوعی: آدمی در زندگی خود، به خاطر اعمال و رفتارهایی که دارد، دچار درد و رنج می‌شود. او در دام خواسته‌ها و طمع‌هایش گرفتار می‌شود و این باعث می‌شود در وضعیت‌های سخت و مشکلات قرار گیرد.

هوش مصنوعی: از طمع و خواسته‌های بی‌پایان دوری کن و به گوشه‌ای پناه ببر، زیرا چنگال این خواسته‌ها از تو رها نخواهد شد. ما باید چه کنیم؟

هوش مصنوعی: مسکین آدمی که در دنیای حوادث و سرنوشت، به شدت آسیب‌دیده و ناتوان است.

هوش مصنوعی: sometimes due to the demands of the world, I turn to him for support, just like gold; at other times, when facing the troubles of life, I feel burdened and weighed down.

هوش مصنوعی: گاهی نگرانم که از خشم قلبم بشکند و گاهی هم نگرانم که لباس‌هایم از فشار و تنگی پاره شود.

هوش مصنوعی: برخی افراد با یک جمله شوخی می‌توانند افسرده و بی‌روح شوند، در حالی که دیگران با همان جمله، سرزنده و شاداب باقی می‌مانند و به زندگی خود ادامه می‌دهند.

هوش مصنوعی: بسته به شرایط و زمان، ممکن است کسی ارزش یا توانایی خود را نبیند و در این دنیا جایی برای او وجود نداشته باشد. هر چند در این جهان ممکن است احساس بی‌مکانی یا بی‌اساس بودن داشته باشد، اما در درون او می‌تواند نکته‌ها و مفاهیم عمیق‌تری نهفته باشد.

هوش مصنوعی: گاهی از کودکی خود غافل هستیم و این موضوع در محاسبه زندگی‌مان معنی ندارد، و گاهی نیز به خاطر جوانی و شوق و هیجان، در حالتی سرمست و غرق در آرزوها به سر می‌بریم.

هوش مصنوعی: هیچ کس برای خداوند خاصی صدقه‌ای نداده و هیچ کار نیکی بدون داشتن نیت خالص و بدون خودنمایی انجام نشده است.

هوش مصنوعی: اگر کسی به اشتباه پایش را روی خار بگذارد، آن خار به او آسیب خواهد رساند و او را دچار مشکل می‌کند.

هوش مصنوعی: عمر انسان به یک لحظه وابسته است، اما او برای زندگی خود بارها و بارها مشکلات و سختی‌های زیادی را تحمل کرده است؛ اما در برابر آن یک لحظه، هزاران سوال و تردید وجود دارد.

هوش مصنوعی: بسیاری جان خود را فدای علم و معرفت کرده‌اند و در نهایت، من نیز تمامی سخنانی که در این زمینه داشتم را به آقایی که ریش سفید و عالم است، گفتم.

هوش مصنوعی: ای خداوند، با لطف خود نگاهت را به دل عطار (عطار نیشابوری) بیفکن و در آنچه در این سرزمین از خطا و اشتباه رخ داده، قلمی بکش و اصلاح کن.

هوش مصنوعی: خداوندا، هزاران نور به روح او بفرست، به ارزش دعایی که از دل پاکم برایش می‌خوانم.