انوریقصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱ - در مدح علاء الدین ابوعلی الحسن الشریف : سپهر رفعت و کوه وقار و بحر سخا قصیدهٔ شمارهٔ ۲ - در مدح امیر اجل ابو علی علاء الدین حسن : سپهر رفعت و کوه وقار و بحر سخا قصیدهٔ شمارهٔ ۳ - در مدح شاهزاده عمادالدین : ای داده به دست هجر ما را قصیدهٔ شمارهٔ ۴ - در مدح وزیر : ای قاعدهٔ تازه ز دست تو کرم را قصیدهٔ شمارهٔ ۵ - در مدح امیر سید مجدالدین ابوطالب : زان پس که قضا شکل دگر کرد جهان را قصیدهٔ شمارهٔ ۶ - در مدح عمادالدین فیروز شاه : باز این چه جوانی و جمالست جهان را قصیدهٔ شمارهٔ ۷ - در مدح خواجه ناصرالدین طاهر : نصر فزاینده باد ناصر دین را قصیدهٔ شمارهٔ ۸ - در مدح ناصرالدین ابوالفتح : صبا به سبزه بیاراست دار دنیی را قصیدهٔ شمارهٔ ۹ - در مدح صاحب مجدالدین ابوالحسن عمرانی : اینکه می‌بینم به بیداری‌ست یا رب یا به خواب قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰ - در مدح ناصرالدین طاهر : چون وقت صبح چشم جهان سیر شد ز خواب