واعظ قزوینیقصاید
شمارهٔ ۱ - در بی قدری جهان و ستایش شاه مردان، دستگیر روز جزا، حضرت امیرالمؤمنین علی مرتضی «ع » : چیست ای دل عالم هستی؟ بیابان فنا! شمارهٔ ۲ - تجدید مطلع : ای نگاهت دیده آیینه دل را ضیا شمارهٔ ۳ - در احوال درویشی و ستایش آفتاب عالم آرای سپهر دین حضرت امام محمدتقی «ع » : حشمت از سلطان و، راحت از فقیر بینواست شمارهٔ ۴ - وصف بهار و ستایش شاه حیدر نسب ایران، حارس کشور دین شاه سلیمان صفوی : نوبهار است و در و دشت دگر روح‌فزاست شمارهٔ ۵ - وصف بهار و ستایش ذات پاک حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی «ص » : باد نوروزی دگر پیغام عشرت آورست؟ شمارهٔ ۶ - توصیف زمستان و سردمهریهای دوران و ستایش سرور عالمیان محمد مصطفی «ص » و مولای متقیان امیرالمؤمنین علی «ع » : فصل دی شد، آتش سوزی هوا را در سر است شمارهٔ ۷ - در وصف بهار و ستایش شه سریر امامت حضرت رضا«ع » : بهار آمد و، آفاق را سحاب گرفت شمارهٔ ۸ - نوروز : باد نوروزی صلا بر خوان عشرت می‌زند شمارهٔ ۹ - در بث الشکوی و مرثیت و مدحت حضرت سیدالشهداء امام حسین «ع » : قضا بدور جان، از فلک حصار کشید شمارهٔ ۱۰ - وصف بهار و ستایش خسرو جم قدر کامکار شاه عباس ثانی : بر سر ز ابر چتر و، بگلگون گل سوار