هوش مصنوعی: ای دل، دنیای ما چیست؟ جز بیابانی بی‌پایان از عدم و نابودی! در هر سو، سراب‌هایی وجود دارد که از گذشت زمان و عمرهای سپری‌شده درخشان به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: هر گیاه سبزی که در دنیا وجود دارد، در کنار زیبایی‌اش ممکن است زخم و درد به همراه داشته باشد. هر سر خار در این گیاهان می‌تواند برای جان انسان‌ها خطرناک و آزاردهنده باشد.

هوش مصنوعی: اشک‌های حسرت مانند شبنم روی برگ گل می‌افتند و وزش تندباد، نشان‌دهنده ناامیدی او است، اما در عین حال این باد زندگی‌بخش نیز هست.

هوش مصنوعی: هر قدمی که برداشته شده، مانند اثر یک کژدم گسترش پیدا کرده و در هر طرف، نشانه‌هایی از صد اژدها دیده می‌شود که از فاصله‌های دور قابل مشاهده‌اند.

هوش مصنوعی: در هر گوشه‌ای پر از خاروخاشاک، راه را بر هر مسافر دشوار می‌سازد و در هر گوشه‌ای، آتش می‌زند که هزاران ادعا را به خود می‌کشد.

هوش مصنوعی: هر تکه خاکی، نشانه‌ای از قدرت و عظمت حکومت است و هر برگ درخت، داستان و احوالات بسیاری از انسان‌های بیچاره را روایت می‌کند.

هوش مصنوعی: هر نسیم و بادی، داستانی از احساسات دل، که در آن هزاران نفر به دام بی وفایی افتاده‌اند، را روایت می‌کند.

هوش مصنوعی: بوی خون از زیبایی باغ او به مشام می‌رسد! آیا تو که در آرزوی لذت‌های دنیوی هستی، نمی‌شنوی؟

هوش مصنوعی: چرا هنوز در آرزوی جوانی هستی؟ دوران پیری فرارسیده است! برای عبرت آموزی، چشمانت را از خواب غفلت باز کن!

هوش مصنوعی: در جوانی نمی‌دانستی چه چیزی را از دست می‌دهی، اما اکنون با پیری و ناتوانی، می‌بینی که قامتت خم شده و به جلو نگاه می‌کنی.

هوش مصنوعی: مرگ در پیش است و تو همچنان برای مال و مقام دل‌نگران هستی. چاه در پیش روی توست، اما تو از غفلت به عقب می‌نگری.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال آرامش هستی، به ثروت و دنیاست طعمه نزن. اگر می‌خواهی خواب خوبی داشته باشی، روی بالش زر ننشین.

هوش مصنوعی: هر کسی که عشق واقعی و سوز آن را در دل دارد، نمی‌تواند به راحتی از چهره درویش فاصله بگیرد. آیا این فرد می‌تواند در کنار درد و رنج، آسایش و راحتی را تجربه کند و بر فرش ساده و بی‌پرده سر بنهد؟

هوش مصنوعی: خود را به نمایش می‌گذاری، اما از این سرما و طوفان خبری نیست؛ در باغ وجود فقط طوفان عمر به گل لاله فرصت رویش و رشد را می‌دهد.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به مقام‌های بالا و نزدیکی به حق، باید از خودگذشتگی و فداکاری کرد. کسی که به این مرحله نرسیده باشد، نباید درباره مقام‌های معنوی بزرگ حرف بزند. بدون تلاش و فدا کردن خود، هیچ‌گاه نمی‌توان به حقیقت نزدیک شد.

هوش مصنوعی: چرا این اندازه از چیزهای عاریه‌ای و گذرا بر دوش خود می‌گذاری؟ چرا اینقدر به این بی‌وفا وابسته‌ای؟

هوش مصنوعی: در شرایط سخت و دشوار زندگی، جایی برای خودنمایی و فخر فروشی وجود ندارد؛ مانند گلی که در باغ به خاطر فشاری که به آن وارد می‌شود، نمی‌تواند به خوبی رشد کند و شکوفا شود.

هوش مصنوعی: کسی که در دوری احساس تنگی نمی‌کند، در واقع فردی است که به روشنی و روشن‌بینی دست یافته و در فضای ذهنش، تصویر روشنی از واقعیات دارد. او مانند آیینه‌ای است که در خانه‌اش، جایی برای منعکس کردن عکس‌ها ندارد و این نشان‌دهنده‌ی عدم محدودیت در تفکر و دیدگاهش است.

هوش مصنوعی: در زیر آسمان وسیع، خنده ما که از ضعیفی ناشی می‌شود، شبیه به خنده گندمی است که زیر سنگ آسیاب له می‌شود.

هوش مصنوعی: در این بیت، به این موضوع اشاره شده است که اگر اراده و تلاش کافی داشته باشی، می‌توانی به خوشبختی و عشق دست یابی. اگر از بندهای دنیوی و مشکلات رها شوی، می‌توانی به وصالی که آرزویش را داری، دست پیدا کنی.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، از دوستانت تلاش کن تا به تو کمک کنند، زیرا اگر بخواهی به دیگران پیشی بگیری، ممکن است با مشکلاتی مانند سنگینی و زحمت مواجه شوی.

هوش مصنوعی: این دنیا با داشتن طلا و نقره ارزشمند نیست، جز اینکه بتوانیم با آنها generosity و بخشش کنیم.

هوش مصنوعی: هزینه کن مانند سکه‌ای که در دست داری، در دنیای وجود. زیرا تو در میان طلاها قرار داری، درست مانند نشانی که بر روی سکه حک شده است.

هوش مصنوعی: روش بخشش را بیاموز، زیرا که جواهر گرانبها باید بر دستان بزرگوار قرار گیرد و رنگ حنا نمی‌تواند آن را تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: ذکر و یاد خدا و تفکر در امور زندگی ما را از بندگی واقعی دور کرده است. در واقع هر کسی در دنیا دغدغه‌ای دارد، همچنین هر فردی که به نوعی در مشکل است، به تامین معیشت خود فکر می‌کند.

هوش مصنوعی: ثروتمندان به یاد فقیران نمی‌افتند، زیرا در نظرشان تعداد فقرا تنها به شکل عددی است. در عوض، انسان‌های بخشنده و سخاوتمند، وجود فقیران را به‌سان تسبیحی در دستان خود می‌دانند و آنها را در یاد دارند.

هوش مصنوعی: با فرد فقیر و بی‌پول، داشتن دل بزرگ و مهربان، مانند انجام بزرگ‌ترین عبادت‌هاست. پاسخ به دعوت او، ارزش و اهمیت خاصی دارد.

هوش مصنوعی: در مبارزه با نفس، باید توانایی و ارزش خود را نشان دهیم و از آنچه درونمان داریم، بهره‌برداری کنیم. در این مسیر، باید به دیگران هم کمک کنیم و دست دیگری را بگیرم و به او یاری رسانیم.

هوش مصنوعی: اگر بی‌توجهی و بی‌اعتنایی افرادی که شایستگی و نجابت ندارند، به اهل موفقیت و قدرت آسیب نمی‌زند، پس سایه افکندن بر سرشان به کدامین معناست؟ معلوم است که این سایه، تأثیر چندانی در عظمت و مقام آن‌ها ندارد.

هوش مصنوعی: کسی که در برابر سختی‌ها و مشکلات دیگران قرار می‌گیرد باید از خود قدرت و توانایی نشان دهد. کسانی که نمی‌توانند به تنهایی از عهده کار برآیند، به کمک نیاز دارند و افراد توانا باید به آن‌ها یاری رسانند، مشابه این که فردی نابینا به عصا نیاز دارد تا مسیرش را پیدا کند.

هوش مصنوعی: کسی که همیشه به فکر دیگران است و بر خود نمی‌پیچد، روز و شب از دل سنگین کمتر است و بسیار مهربان‌تر از سنگی است که در آسیاب هست.

هوش مصنوعی: کسی که بخشش او به دست نیازمندان می‌رسد، در روز حساب و کتاب دامن حیدر (علی) برای کمک به او خواهد بود.

هوش مصنوعی: آن بخشنده‌ای که همواره در برقراری ارتباطات و ارتباطات با دیگران مانند نفس خود، هرگز جدا نشد.

هوش مصنوعی: او اراده‌ای قوی و بی‌نهایت دارد و دستانش مانند ابرهای بخشنده‌ای است که از بالای سرش باران نعمت و خیرات می‌بارد. هر سه انگشتش به مانند رگ‌های ابرها، مملو از بارانی است که از آنها سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصیتی بزرگ و محترم به وضوح در زندگی خود برجستگی و افتخار دارد و نام او در جامعه به‌عنوان نمادی از اعتبار و سربلندی شناخته می‌شود. با توجه به ویژگی‌های مثبت این فرد، دیگران نیز به افتخار و ارادت به او می‌پردازند.

هوش مصنوعی: در میدان نبرد، وقتی تیغ او به سمت دشمن فرود می‌آید، لحظه‌ای مرگ برای آن دشمن فرا می‌رسد. شمشیر او به قدری قوی است که می‌تواند جان منافق را بگیرد و او را به زانو درآورد.

هوش مصنوعی: حمله‌ای که توسط شجاعت انجام می‌شود، موجودیت را از بین می‌برد و عذاب‌های مرگبار آن، همچون برقی از شمشیر سرنوشت، در صبح قضاوت به وقوع می‌پیوندند.

هوش مصنوعی: وقتی که مانند طناب سحر در میان سیماب حرکت می‌کند، عمر دشمن، خاصیت شمشیر ذوالفقار را در دست دارد، مثل اینکه عصای موسی در دست اوست.

هوش مصنوعی: با چشمان امید و آرزو، دل او به محبت و نعمت‌های دنیایی گره خورده، و فکرش پاک و بی‌آلایش است.

هوش مصنوعی: زندگی دنیا نمی‌تواند دل را از کسی که سال‌ها تجربه و نیکوکاری دارد، بگیرد. چون وقتی نور ایمان و صداقت درخشان شود، قدرت و استقامت خداوندی به مانند شیر را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: با نگاهی که از تار مژگان می‌گذرد، نوری در جلوتر از مسیر هدایت و حقیقت قرار دارد.

هوش مصنوعی: از آن لحظه که غم بر من چیره شد، انگشتم از دستم جدا شد و نقش نگین انگشترم نیز تحت تأثیر این اندوه از بین رفت.

هوش مصنوعی: من نامه‌ای را که نوشته‌ام شستشو می‌کنم، مثل آب زرین که گناهش را پاک می‌کند. در حضور او، وضعیت خود را بیان می‌کنم.