هوش مصنوعی: نگاه تو مثل نوری است که دل را روشن می‌کند و ابروی نرم و لطیف تو همچون صفا دهنده‌ای است که خطاها را از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: از سر شرمساری پیش تو من دچار دوگانگی شده‌ام، بنابراین از احساسات خود می‌گویم، احساسی که در تمام وجودم را فرا گرفته است.

هوش مصنوعی: حالم این است که از مکانی که به آن نزدیک بودم دور افتاده‌ام و سال‌هاست که از آن آستانی که به آن تعلق دارم جدا شده‌ام.

هوش مصنوعی: حالم چنین است که خط عفو از نوشته‌ام دوری می‌کند و از بندگی من ننگی برایم می‌آورد که دروغ و ظاهر سازی است.

هوش مصنوعی: زبان من همچون برگ بید به خاطر ضعف‌ها و ناتوانی‌هایم می‌لرزد و اگر بخواهد حرفی درباره من بزند، این لرزش را احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: در میان مشکلات و سختی‌های زندگی، اگر نبود که من به خاطر غم و اندوه، ضعیف و خمیده شده بودم، ممکن بود از ناتوانی و فشار زندگی به کلی شکسته شوم.

هوش مصنوعی: من از اشک چشمانم غبار نشسته دارم و زیر بار مشکلات زندگی احساس خستگی می‌کنم. حتی اگر سنگینی این بار بر گوش‌هایم بیفتد، هرگز از جای خود بلند نخواهم شد.

هوش مصنوعی: لرزش بدنم از ضعف و ناتوانی است، اما این ناتوانی می‌تواند به من کمک کند تا احساساتم را کنترل کنم. اشک‌هایم از زجر ناشی از ضعف تنم به وجود می‌آید، و گاهی اوقات همین ضعف می‌تواند به من قدرتی مشابه عصا بدهد.

هوش مصنوعی: به خاطر لاغری و ضعف شدیدم، مثل اینکه خیلی سبک شده‌ام. این وضعیت باعث می‌شود که نتوانم در بهشت بی‌دردسر زندگی کنم.

هوش مصنوعی: می‌توان از پیشانی من فهمید که دچار گیجی و سردرگمی هستم و از حال و روزم، از سر تا پا، می‌توان حس ناامیدی و بلاتکلیفی را دید.

هوش مصنوعی: قد من به خاطر زیبایی‌ام مانند چین و چروک پیشانی‌ام که دو خط دارد، خمیده و جالب شده است.

هوش مصنوعی: قلم من مانند یک طومار پیچیده است که پر از موضوعاتی درباره غم و اندوه می‌باشد. این نوشته‌ها نشان‌دهنده درد و نگرانی من هستند و در حقیقت، هزینه‌ای برای بیان حقیقت من محسوب می‌شوند.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه از روی لطف و مهربانی‌ات، نگاهی به من کنی و شاید به من کمک کنی، به زانو در آمدم و به زمین افتادم.

هوش مصنوعی: پای آزادی مرا خسته کرده است، اما در این حالتِ وابستگی به خود، نیرویی دارم که امیدوارم من را آزاد کند.

هوش مصنوعی: اگر من در بیان عذر خود کوتاهی کنم، اما دامن عفو و بخشش تو به خاطر بزرگواری‌ات به وسعت است.

هوش مصنوعی: کافی است ای واعظ، زیرا سخن زدن در برابر اهل سخاوت و generosity، خودداری کردن بهتر است.

هوش مصنوعی: اگر به درگاه خداوند متعال رو کرده‌ای، پس با چهره‌ای نو و تازه به سوی قبله نیازهایت دعا کن.

هوش مصنوعی: تا زمانی که قدرت «حیدر» وجود دارد، دین مانند ستونی محکم است و تا زمانی که او در دست دارد، هدایت و راهنمایی خداوند نیز در دست اوست.

هوش مصنوعی: دوستانش را خوشحال و سعادتمند می‌بیند، اما زندگی‌اش به خطر افتاده و او از مشکلات و دشمنی‌ها رهایی ندارد.