فضولیقصاید
شمارهٔ ۱ : ماییم درد پرور دنیای بی وفا شمارهٔ ۲ : منم ندیده ز ابنای روزگار وفا شمارهٔ ۳ - ستایش قاضی رکن‌الدین بغداد : نیست اهل درد را جز درگهت دارالشفا شمارهٔ ۴ : السلام ای ساکن محنت سرای کربلا شمارهٔ ۵ : کشید شاهد گل را صبا ز چهره نقاب شمارهٔ ۶ : تا مرا مهر تو در دل رخ تو در نظر است شمارهٔ ۷ : هوای شمع رخت آتشم بجان انداخت شمارهٔ ۸ : روی الم باز سوی کربلاست شمارهٔ ۹ : خیز ساقی که بهار انجمن بزم آراست شمارهٔ ۱۰ : باز این لطف چه لطف است که در طبع هواست