هوش مصنوعی: شعله شمع عشق تو قلبم را شعله‌ور کرده و داستان سوزش پنهان دلم را به زبانم آورده است.

هوش مصنوعی: من از طمع به زیبایی لب‌های تو دست کشیده بودم، اما لبخند تو دوباره مرا به گمان و امید واداشت.

هوش مصنوعی: من و تو به خاطر حسد و کینه یکدیگر را نمی‌خواستیم؛ قدر مقدر باعث شد که جدایی و دوری بین ما بیفتد.

هوش مصنوعی: گاهى که به جست و جوی وصال تو برآمدم، هزاران درد و رنج از سرنوشت بر من تحمیل شد و مرا به سختی به زمین انداخت.

هوش مصنوعی: قد من همچون کمان است که برای تیر انداختن آماده شده؛ اما در اثر غم و افسوس، چرخ زمان مرا به زمین انداخته و برادرم را به خاک می‌کشد.

هوش مصنوعی: اگر گمان نمی‌کردی که تیر زدن به این کمان ممکن است برایت ضرر داشته باشد، پس چرا با زور آن را شکستید و میاندازید؟

هوش مصنوعی: از من هیچ نشانی باقی نمانده و هر لحظه گردونه زمان هزاران تیر بر این خاک بی‌نشان پرتاب می‌کند.

هوش مصنوعی: بدن من مانند آسمان پر از تیرهای حوادث شده است که همانند پیکانی در زندگی‌ام سقوط کرده‌اند.

هوش مصنوعی: در ذهن من، دنیا دیگر اهمیت ندارد و تنها به خاطر محبت و توجهی که به من شده، از نظر نرفته است.

هوش مصنوعی: ستمکاران، بعد از این، نمی‌توانند به سمت من تیرهای ظلم و بی‌احترامی پرتاب کنند.

هوش مصنوعی: چرا که بر بالای سر من، سایه‌ای از فضل و شکوه قرار گرفته است که پرچم عدالت را به همراه خود دارد و به من افتخار می‌بخشد.

هوش مصنوعی: ای فضیلت بزرگ آسمان که وقتی به میدان فرمانروایی قدم می‌گذاری، با شکوه و عظمت، بستر بلندی و بزرگی را به نمایش می‌گذاری.

هوش مصنوعی: خداوند به بندگانش وعده کمک داد و با رحمت و مهربانی‌اش به آنها آرامش بخشید.

هوش مصنوعی: زمانه با ظلم و ستم خود به شدت خشمگین شد، اما زمانی که قدرت او نمایان شد، تصمیم گرفت از او دوری کند و او را رها کند.

هوش مصنوعی: از سنگ کوه، پایه‌ای محکم بنا کرد که سرنوشت، طراحی خانه‌ای پر از شادی در سراسر جهان را به وجود آورد.

هوش مصنوعی: بهار گلستان مقام و شکوه جعفر بیک که عدالت او در دنیا چنان رونق و شکوهی ایجاد کرد.

هوش مصنوعی: تو به قدری بزرگ و با ارزش هستی که دنیا و زمانه برای تو خاک زیر پا شده‌اند و ثمره‌های دریا و معادن را به پای تو می‌ریزند.

هوش مصنوعی: قدرت و مهربانی تو به خاطر تأمین شرایط زندگی‌ات، به میان تمام کسانی که در فقر به سر می‌برند، سفره‌ای گسترده است.

هوش مصنوعی: دشمن جاه و مقام تو مانند برقی است که خانه را با حسد می‌سوزاند و شعله‌های آتش آن، به خانه و زندگی تو آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: هر جا که به خاطر عشق و علاقه‌ام تو را ستایش کرده‌ام، نشان از فضولی من است.

هوش مصنوعی: هزار امید برای رسیدن به خیر و برکت حضور تو دارم، اما چه بسا افراد کوچک و کم‌ارزش زحمت می‌کشند تا از این موضوع بهره‌برداری کنند.

هوش مصنوعی: مانند سیلی که از چشمه ای جدا می‌شود، حتی اگر جدایی تو او را به شدت آشفته کند، باز هم مجبور به حرکت و پیشرفت است.

هوش مصنوعی: امیدوارم که همچون خاک، تسکینی پیدا کند و با صد امید، خود را به درگاه دوست بیفکند.

هوش مصنوعی: امید دارم که به برکت لطف خداوند، قدرت او باعث شود که سبزه‌ها در باغستان گسترده و زیبا شوند.

هوش مصنوعی: این جمله به بیان این نکته می‌پردازد که به جوانه‌های موفقیت و خوشبختی، ثبات و استحکامی داده می‌شود که دیگر هیچ بلایی مانند خزان نتواند آن را از بین ببرد یا آسیب بزند. در واقع، این ثبات به گونه‌ای است که باعث می‌شود ثمرات و دستاوردهای مثبت از بین نروند و همواره باقی بمانند.