غزلیات
شمارهٔ ۱ - هنگام جنگ عمومی در اتحاد اسلام فرماید : علی نمود مصفا جمال علم یقین را شمارهٔ ۲ : سزد ار سجده برد میر فراهانی را شمارهٔ ۳ - غزل در جواب تقریظ حجة الاسلام فرماید : عجبی نیست مر آن آیت ربانی را شمارهٔ ۴ : تقدیم دوست کردم تصویر خویشتن را شمارهٔ ۵ : ای نگهبانان آیین ای دلیران در حروب شمارهٔ ۶ : شنیدم کودکی گفتا به همشاگرد خود یارب شمارهٔ ۷ - در نکوهش امجدالسلطان نامی که در عدلیه معاونت داشته فرماید : به نخواهد گشت هرگز کار دیوان عدالت شمارهٔ ۸ - پس از فتح تهران و خلع محمد علی میرزا خطاب : بیا که ملت ایران حقوق خویش گرفت شمارهٔ ۹ - بحاجی حسین آقای ملک بر سبیل طیبت نگاشته است : حسینا دولتی جاوید و عمری جاودان بادت شمارهٔ ۱۰ : نه عمر رفته دگر باره آید اندر دست