هوش مصنوعی: تعجبی ندارد که نشانه‌های الهی، اگر دوباره به زندگی برگردند، می‌توانند حکمت لقمان را بازتولید کنند.

هوش مصنوعی: ای شب تار و کفر که شعله‌هات برافروخته شده، اکنون پدرت دوباره در مسیر دین، روشنی مسلمانی را می‌آفریند.

هوش مصنوعی: اگر آن نشانه درخشان آشکار نمی‌شد، هیچ‌کس نمی‌توانست کشتی آیت قرآنی را به درستی دریابد.

هوش مصنوعی: تو از آن درخت تنومند به دنیا آمدی که از نعمت علم و دانش توحید، نخل عمرانی را سیراب می‌کند.

هوش مصنوعی: علمای بزرگ دین، با دلایل قوی و روشن، توانستند به گونه‌ای دین را زینت بخشند که حکمت یونانی را از دامنه دین به‌کلی پاک کنند.

هوش مصنوعی: تو کسی هستی که با حکمت و درک خود، همچون ماه و خورشید درخشان هستی و عقل و دانش به واسطه‌ی تو می‌توانند از نادانی به سوی حقیقت راه پیدا کنند.

هوش مصنوعی: نیروهای کلمات تو باعث می‌شود که طبیعت خام به طور فعال به سمت عقل و درک واقعی هدایت شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که استعداد و هنر را به نمایش گذاشته‌ای و در عرصه خرد و دانش فعالیت می‌کنی، خود را از کنار فاضل و دانشمند دور کرده‌ای.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و دل‌انگیزی خطوط و نگارش‌ها اشاره دارد. در آن از قلم و نوشته‌ای منحنی که بر روی گل ریحان و لاله‌های زیبا قرار گرفته، صحبت می‌کند. همچنین به تحریر و خوشنویسی یک اثر هنری با نقش و نگار خاص اشاره می‌کند که جلوه‌ای خیره‌کننده و خاص دارد. به نوعی، شاعر از زیبایی و هنرمندی در خط و خوشنویسی سخن می‌گوید و این هنر را ستایش می‌کند.

هوش مصنوعی: نسیم عیسی از لب‌های زیبا و گران‌بهایت به مشام می‌رسد و زیبایی تو آنقدر خیره‌کننده است که حتی تاج سلیمان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: حجة الاسلام، تو به عنوان کسی شناخته می‌شوی که مردم را به راهنمایی و شناخت حجت خداوند می‌کشی.

هوش مصنوعی: من آن مقام و ارزش را ندارم که تو در شعر و نوشته‌ات این‌گونه درباره من تمجید و ستایش کنی.

هوش مصنوعی: اما من هیچ چیزی را در زیر سایه محبت تو، حتی اگر به اندازه یک بیت شعر باشد، نمی‌خرم. از این پس، مخزن شعر زیبای هانی را نیز نخواهم طلبید.

هوش مصنوعی: چند بار دیگر خود را خسته کنم تا بتوانم شعری لطیف بسرایم و آن پوشش زیبا را به تصویر بکشم.

هوش مصنوعی: من در حیات خود، شکوه و عظمت یک پادشاه را دارم و در خدمتگزاری به تو، به آسمان نشان می‌دهم که چه بی‌سر و سامان است.